ՀԵՏՔ. Մսոտ բիզնես

Արտասահմանից ներկրվող եւ հատկապես Հայաստանում արտադրվող երշիկեղենի անվտանգության մասին հրապարակումներով մամուլը որոշակի ակտիվությամբ հանդես եկավ այն բանից հետո, երբ 2009-ի օգոստոսին պաշտոնապես հայտարարվեց, որ տեղական արտադրության մեջ օգտագործվում է նաեւ հնդկական սատկած գոմեշի միս:

Անտեղյակ սպառողներից շատերն իրենց խաբված զգացին նաեւ այն պատճառով, որ տավարի կամ խոզի մսի փոխարեն հրամցվում է գոմեշի մսից արդատրանք: «Հայաստանի սպառողների ասոցիացիայիե նախագահ Արմեն Պողոսյանը նշում է, որ իրեն երբեւէ չի հանդիպել տեղական կամ ներկրված մսամթերք, որի մակնշման մեջ տավարի ու խոզի մսից այլ հումք էլ նշված լինի:

Հայաստանի պետական ագրարային համալսարանի անասնաբուծական մթերքների վերամշակման տեխնոլոգիայի ամբիոնի դոցենտ Աննա Դաշտոյանն էլ ասում է, որ երշիկեղենի արտադրության մեջ թույլատրվում է օգտագործել գոմեշի միս, սակայն ոչ թե թարմ, այլ միայն սառեցրած կամ պաղեցրած վիճակում: Ըստ մասնագետի` երշիկեղենի հումք չի կարող դառնալ էշի միսը, քանի որ այն շատ ճարպոտ է, ու դրանում կան ոչ ցանկալի կապակցություններ, որոնք կփոխեն երշիկեղենի համը` անկախ մսի խառնուրդի` ֆարշի մեջ օգտագործվող համեմունքներից: Իսկ ահա ձիու մսից իր արտադրանքով խորհրդային տարիներին բավական հայտնի էր լենինականի գործարանը, որը պետպատվերով արտադրում էր ձիու հում ապխտած երշիկներ եւ ուղարկում Կրեմլ:

Երշիկեղենն այսօր բավցական մեծ ռիսկեր պարունակող սննդամթերք է: