Ո՞րն է զենք վաճառող Արևմուտքի խաբեության գինը

Փաշինյանը հայտարարեց, որ Հայաստանում ռուսական ռազմաբազաների անհրաժեշտություն չի տեսնում. լավ: Մյուսները կպաշտպանեն մեզ։ Իսկ ո՞ւմ ռազմաբազաներն է այստեղ տեսնում վարչապետը։ Դե իհարկե ՆԱՏՕ-ի ու ԱՄՆ-ի։ Որովհետև արևմտյան ռազմական ղեկավարներն ամենակարողն են, իսկ արևմտյան զենքերը՝ լավագույնը։ Թե՞ այդպես չէ։

Աշխարհի վերջին իրադարձությունները բոլոր հիմքերն են տալիս կասկածելու այս հայտարարությանը։ Անցյալ տարվանից մենք բոլոր լրատվամիջոցներից լսում ենք, որ Արեւմուտքը Կիևին աննախադեպ ռազմատեխնիկական օգնություն է ցուցաբերել։ Հսկայական թվով նորագույն սպառազինության համակարգեր, հրթիռային և հրետանային կայանքներ, հարձակողական անօդաչու սարքեր, «խելացի» ռումբեր և զրահամեքենաներ պետք է ապահովեին Ուկրաինայի արագ հակահարձակումը և հակառակորդի նկատմամբ լիակատար գերազանցությունը: Էլ չենք խոսում ուկրաինացի տասնյակ հազարավոր զինվորականների մասին, որոնք պատրաստված են ժամանակակից արևմտյան մարտավարական չափանիշներով։ Արդեն այս տարվա ամռանը ուկրաինական բանակը պետք է հաղթական ավարտին հասցներ ռուսական խմբավորման պարտությունը, որը հասանելի չէր արևմտյան բարձրագույն տեխնոլոգիաներին ու ռազմական արվեստին։ Բայց սկսված հակահարձակման ժամանակ պարզ դարձավ, որ ՆԱՏՕ-ի այս ամբողջ ժամանակակից տեխնիկան որևէ ազդեցություն չի թողել Ուկրաինայի վրա (բացառությամբ դրա մատակարարման համար կուտակված հսկայական պարտքերի)։ Հիացած «Ընձառյուծներն» ու «Չելենջերները» գեղեցիկ այրվում են, «Խիմարսները» խփվում են, անօդաչու թռչող սարքերն ընկնում են։ Եվ հակահարձակումը սկսում է վերածվել նահանջի։ Ինչ վերաբերում է արևմտյան ռազմական ռազմավարությանը, ապա այն շատ լավ նկարագրել է Ուկրաինայի զինված ուժերի գլխավոր հրամանատար Վալերի Զալուժնին «Economist»ին տված վերջին հարցազրույցում։ Նա ասել է, որ ՆԱՏՕ-ի դասագրքերի համաձայն՝ ուկրաինական բանակը պետք է օրական 30 կիլոմետր քայլեր և արդեն մի քանի անգամ գրավեր Ղրիմը։ Չստացվեց։ Հիմա ռուսական խմբին հաղթելու համար Զալուժնիին պետք են մի քանի սուպերտեխնոլոգիաներ, որոնք չունեն ո՛չ Ուկրաինան, ո՛չ Արևմուտքը։

Ինչ վերաբերում է արևմտյան տեխնոլոգիաներին, ապա նույնիսկ դաշնակիցները կասկածներ ունեն դրանց արդյունավետության վերաբերյալ։ Հիշեք վերջերս տեղի ունեցած սկանդալը։ ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիան, չնայած Վաշինգտոնի խիստ քննադատությանը և ամերիկյան ժամանակակից ինքնաթիռներ մատակարարելուց հրաժարվելու նրա մարմնավորված սպառնալիքին, Ռուսաստանի հետ համաձայնագիր է կնքել 2,5 միլիարդ դոլարով S-400 ՀՕՊ համակարգեր գնելու վերաբերյալ։ Երեւի Էրդողանը հասկանում է, որ արևմտյան հակաօդային պաշտպանության համակարգերի արդյունավետությունը գերագնահատված է։ Մի տեսակ գովազդային հնարք: Մենք ունենք լավագույնը, ընդունեք մեր խոսքը: Ինչպես «Երկաթե գմբեթի» պատմության մեջ, որն Իսրայելը համարում էր որպես աշխարհի ամենաարդյունավետ հակահրթիռային համակարգ։

Եվ բոլորը հավատում էին։ «Երկաթե Գմբեթն»-ն իսկապես դիմակայում էր մեկ կամ երկու ինքնաշեն հրթիռների դեմ, որոնք ժամանակ առ ժամանակ արձակվում էին պաղեստինցիների կողմից: Բայց երբ այս տարվա հոկտեմբերին ՀԱՄԱՍ-ը արձակեց այդ հրթիռներից մի քանի հարյուրը, իսրայելական գովաբանված համակարգը չկարողացավ դիմակայել դրանց: Գմբեթը անցքերով լի էր ստացվել։ ԱՄՆ-ը ստիպված էր շտապ տեղափոխել մի քանի լրացուցիչ «Պատրիոտ» համակարգեր՝ Թել Ավիվի սասանված հեղինակությունը փրկելու համար։ Այո, և «աշխարհի լավագույն» իսրայելական «Մերկավա» տանկերը, ինչպես պարզվեց, ոչնչացվում են պաղեստինյան ապստամբների կողմից՝ ինքնաշեն միջոցների կիրառմամբ։

Զենքն ու ռազմական արվեստն այն ապրանքն են, որոնք թույլ է տալիս Արևմուտքին շատ լավ փող աշխատել: Իսկական շուկայի վաճառականի նման նա ամեն կերպ գովում է այն, վառ էպիտետներով հանդես գալիս՝ փորձելով ավելի թանկ վաճառել։ Բայց դուք չեք կարող ստուգել ապրանքը, առավել ևս համեմատել այն մրցակիցների հետ: Այսպես վերցրեք:

Միայն թե խաբեության գինը շատ բարձր է՝ երկրի անվտանգությունը։

Ս․Ս․