Կառավարության «անսխալականությունն» ու Դաշնակցության «վերեժխնդրությունը». Է. Անդրեասյան

Մի ուրիշ ավանդույթ էլ կա Հայաստանում: Ընտրություններով իշխանության բերել ում ասես, բայց ոչ Դաշնակցությանը: Թող լինի մարդ-կուսակցություն, միայն թե կարողանա լավ հորդուբորդ անել՝ կընտրեն, հմուտ ստախոս լինի՝ կընտրեն, պոպուլիստ լինի՝ կընտրեն: Ընտրում են, ընկնում քաքը և դարձյալ հիշում Դաշնակցությանը՝ դուք այդ ի՞նչ Դաշնակցություն եք, որ էս դժվար պահին ձայն չեք հանում, չեք փորձում մեզ փրկել:Սա ինչ-որ տեղ «երես առած երեխայի» վարքագիծ է հիշեցնում, բայց ժողովուրդը վստահ է, որ ինչքան էլ չարաճճի լինի, ՀՅԴ-ն ամեն ինչ կանի՝ իրավիճակը շտկելու համար:

2018թ. այսպես կոչված թավշյա, ոչ բռնի ժողովրդական հեղափոխությունից հետո մենք շարունակում ենք ականատես լինել ոչ միայն հայաստանյան հանրության չարաճճիություններին, այլև բողոքին, որ հին ու բարի ավանդույթների համաձայն ուղղված է Դաշնակցությանը՝ բա ո՞ւր եք, բա ինչո՞ւ չեք խոսում, ինչո՞ւ չեք օգնում ՀՀ հեղափոխական իշխանություններին՝ հաղթահարելու այս վիճակը: Ընդհուպ կարծիք է հնչել, որ ՀՅԴ-ն վրեժ է լուծում դժվարին կացության մեջ հայտնված իշխանությունից՝ 2018թ. հոկտեմբերի 2-ի հայտնի «հանրահավաքի» ժամանակ կառավարությունից մեծ աղմուկով հեռացվելու համար: Հետո նաև հավելում են՝ եթե վրեժ լուծողը մի անկարևոր կազմակերպություն լիներ, կարելի էր հասկանալ, բայց Դաշնակցությո՞ւնը...

Այս մտայնությունը բոլորովին վերջերս է ի հայտ եկել և, որքան էլ զարմանալի է, ծնունդ է առել ՀՅԴ Գերագույն մարմնի վերջին հայտարարության, որով պահանջ է դրվում գումարել ԱԺ հատուկ նիստ և գնահատական տալ կառավարության աշխատանքին և պատասխանատվության ենթարկել հանցավոր անգործության համար: Կպել է սրտներին՝ թե բա չեք թողնում աշխատեն, վրեժ եք լուծում հոկտեմբերի 2-ի համար: Իսկ պատկերացնո՞ւմ եք, թե Դաշնակցությանն ինչեր կասեին, եթե անսպասելի դուրս գար փողոց ու «կարմիր» քարտը ցույց տար: Աղմուկն անտանելի էր լինելու: Ոչ ոք չէր հիշելու, որ «կարմիրից» առաջ «դեղին» քարտ է եղել, ինչպես որ չեն հիշում, թե ինչպես մի առիթով ՀՅԴ-ն հայտարարեց՝ մենք չենք ուզում, որ Նիկոլի գլուխը քարին առնի: Ավելի վաղ ՀՅԴ-ն առաջինը հայտարարեց, որ վերադարձ անցյալին չի լինելու, իսկ 2018թ. հոկտեմբերի 2-ին ՀՅԴ-ն մաս էր կազմում մի կառավարության, որ հասցրել էր դրժել իր բոլոր խոստումները՝ նոր ընտրական օրենսգրքի հետ կապված և որոշել էր հենց 2019թ. դեկտեմբերի 9-ին նշանակել ԱԺ արտահերթ ընտրությունները: Ի վերջո հոկտեմբերի 2-ին տեղի ունեցավ այն, ինչն անխուսափելիորեն պետք է տեղի ունենար «հեղափոխական» կառավարության մյուս խելահեղություններից հետո: Հիմա ի՞նչ, ասենք որ ՀՅԴ-ն Փաշինյանի կառավարությունից վրեժ է լուծում այդ դիպվածի համա՞ր: Բա ո՞ւր է հայաստանցու մարդկային խիղճը և հիշողությունը, որով նա սիրում է պարծենալ: Ես կթարմացնեմ այդ հիշողությունը: 2009 թվականին, երբ պարզվեց, որ ՀՅԴ կոալիցիոն գործընկերները որոշել են հայ-թուրքական ֆուտբոլ խաղալ, ՀՅԴ-ն ընդամենը 10 րոպեանոց նիստ գումարեց և դուրս եկավ իշխանությունից: Այս թիվը ֆիքսեք՝ 10 րոպե: Փաշինյանը հոկտեբերի 2-ին մի քանի ժամ «հեղափոխություն» էր անում փողոցներում, և միայն այն բանից հետո, երբ հասել էր էյֆորիայի անհրաժեշտ կոնդիցիայի, խաղարկեց դաշնակցական նախարարներին և մարզպետներին պաշտոններից հեռացնելու ներկայացումը:

ՀՅԴ-ն, ինչպես գիտեք, վրեժ չլուծեց Սերժ Սարգսյանից՝ հայ-թուրքական ֆուտբոլի համար: ՀՅԴ-ն պարզապես շարունակեց իր գործով զբաղվել, որի արդյունքը 2 տարի անց արդեն ակնհայտ էր: Նույնն էլ հիմա է տեղի ունենում: ՀՅԴ-ն այսօր էլ իր գործով է զբաղված: Սա քաղաքական պայքար է, որ ոմանց մոտ, չգիտես ինչու, ասոցացվում է Դաշնակցության համար ամենախորթ՝ «յուրայինից վրեժխնդիր լինելու» մտայնության հետ:

Հասկանալի է, որ դրսում կորոնավիրուսն է մոլեգնում, հասկանալի է, որ հեղափոխական իշխանությունն անզոր է դրա դեմ պայքարում, բայց,գրողը տանի, հասկանալի ու տեսանելի է նաև, որ այդ իշխանությունը նույնիսկ ցանկություն չունի ժողովրդի մատից փուշ հանելու և համաճարակը օգտագործում է իր քաղաքական նպատակների համար՝ ամեն կերպ խուսափել որևէ պատասխանատվությունից: Եվ այս իրավիճակում, կարծում եմ, շատ էլ արտառոց չէ, որ հնչել է ՀՅԴ ԳՄ հայտարարությունը՝ 10 օրում գումարել ԱԺ հատուկ նիստ քաննարկել իրավիճակը և պատասխանատվության ենթարկել կառավարությանը՝ սկսյալ Նիկոլ Փաշինյանից:

Ամփոփեմ մի փոքրիկ հարցադրումով: Սիրելի հայրենակիցներ, եթե վիճակն իսկապես օրհասական չլիներ, դուք այսքան կկենտրոնանայի՞ք Դաշնակցության վերջին հայտարարության վրա: Բայց ոչինչ, կենտրոնացեք, որովհետև վաղը պարզվելու է, որ հենց սա էր այն միակ ճիշտ ճանապարհը, որ մեզ հնարավորություն տվեց ուշքի գալու և ոտքի կանգնելու 2 տարի տևած այս կատակլիզմից»։