«Իրատես»-ը գրում է.
«Ասել, որ Հայաստանի իշխանությունները բավականին մանրակրկիտ կերպով էին պատրաստվում ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի՝ ԱՄՆ կատարելիք այցին, թերևս ոչինչ չասել է, քանի որ այս այցի վրա բավականին մեծ խաղադրույք էր արված։
Ի վերջո, ինչ-որ փուլից սկսած՝ Հայաստանի իշխանությունները և անձամբ Նիկոլ Փաշինյանը սկսեցին իրոք հասկանալ, որ ԱՄՆ-ի հետ հարաբերությունների մակարդակն այնքան է իջեցված, որ ավելի ցածր չի կարող լինել։ Իշխանափոխությունից անմիջապես հետո, երբ հայտարարվեց, որ արտաքին քաղաքական կուրսում, այսպես ասած, ռևերսներ չեն լինելու, իհարկե, մի կողմից իշխանությունների մոտ ակնկալիք կար, որ արտաքին քաղաքական հիմնական գործընկերներն ավելի լոյալ կվերաբերվեն թավշյա հեղափոխություն կոչեցյալին, բայց մյուս կողմից Նիկոլ Փաշինյանը հույս ուներ, որ դրանով ժամանակի պաշար կստեղծի նոր իշխանության համար, և գոնե որոշ ժամանակ արտաքին քաղաքական միտումներն ու գործընթացները կշարժվեն այն նույն ոգով և նույն մասշտաբներով, ինչ հեղափոխությունից անմիջապես առաջ էր։
Սակայն արդեն շատ արագ պարզվեց, որ հիմնական աշխարհաքաղաքական դաշնակիցների և գործընկերների շրջանում չի գտնվում տեղի ունեցածի ուղղակի շահառու. թե՛ Ռուսաստանը, թե՛ ԱՄՆ-ն և թե՛ միացյալ Եվրոպան բավականին սառն են վերաբերվում տեղի ունեցած իշխանափոխությանը։ Եվ «հայկական թավշյա հեղափոխություն» բրենդը վաճառելու բոլոր փորձերը մինչ օրս էլ անհաջողության են մատնվում։ Այս առումով, գուցե շատերի համար անսպասելի, առավելագույն անտարբերություն արձանագրվեց Թրամփի վարչախմբի կողմից։
Ըստ էության, նոր իշխանությունների օրոք հայ-ամերիկյան հարաբերությունները գրեթե զրոյական վիճակում հայտնվեցին թե՛ քաղաքական, թե՛ տնտեսական և անգամ որոշ չափով հումանիտար ծրագրերի իրականացման առումներով։ Ըստ էության, բոլոր փորձերը՝ որևէ լուրջ կոնտակտ ունենալ ամերիկյան վարչախմբի առանցքային դեմքերի հետ, անհաջողությամբ էին ավարտվում, իսկ «նոր Հայաստանի» առանցքային բարձրաստիճան պաշտոնյաների վոյաժներն ԱՄՆ ավարտվում էին լավագույն դեպքում ԱՄՆ վարչախմբի բարձրաստիճան պաշտոնյաների տեղակալների օգնականների մակարդակի շփումներով։ Առավելագույնը, ինչ հաջողվեց այս ամիսների ընթացքում, շփումն էր օրենսդիր մարմինների ներկայացուցիչների միջև, սակայն հասկանալի է, որ խորհրդարանական դիվանագիտությունը և գործադիրի հետ հանդիպումները այնուհանդերձ երկու տարբեր հարթություններ են, և օրենսդրական մակարդակն ընդամենը փոխլրացնում է վարչախմբերի միջև հաստատված հարաբերությունները։
Այս համատեքստում շատ զարմանալի ու դիպուկ էր ՀՀ արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանի խոսքը, ըստ որի՝ ԱՄՆ-ՀՀ բարձր մակարդակի հանդիպում Փաշինյանի և ամերիկյան վարչակազմի կամ անձամբ նախագահ Թրամփի հետ կարող է տեղի ունենալ, եթե անհրաժեշտություն կամ օրակարգ լինի։ Քանի որ չկա քաղաքական և տնտեսական օրակարգ, ապա որևէ հանդիպում կազմակերպելու անհրաժեշտություն էլ չկա։
Զոհրաբ Մնացականյանի այս խոստովանությունը լավագույնս է բնորոշում հայ-ամերիկյան հարաբերությունների ներկա փուլը։ Իսկապես բավականին հետաքրքիր իրավիճակ է ստեղծվել. ԱՄՆ վարչախումբը թերևս նախագահի անվտանգության հարցերով արդեն պաշտոնաթող խորհրդական Ջոն Բոլթոնի շուրթերով ամիսներ առաջ, ըստ էության, ուղղակիորեն ասել էր, թե ինչ ակնկալիքներ ունի Միացյալ Նահանգները Հայաստանից, և ինչ օրակարգ է ԱՄՆ-ն առաջարկում Հայաստանին համագործակցության համար։ Դա, ինչպես սովորաբար լինում է գերտերությունների պարագայում, ոչ միայն առաջարկ էր, այլև, ինչպես հետագայում նշմարվեց, պայման էր, թե որ դեպքում ԱՄՆ-ի համար ՀՀ-ն կարող է առհասարակ հետաքրքիր լինել՝ հաշվի առնելով նաև հայաստանյան նոր վարչախմբի ԱՄՆ-ից ունեցած հիմնական ակնկալիքները։ Իսկ դա, ինչպես հայտնի է, խոշոր ներդրումների տեսլականն է»:
Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։