Որ ադմինիստրատիվ ռեսուրսը օգագործվում է նույնիսկ ԱՄՆ-ում, դա փաստ է. քաղաքագետ

 ԱՄՆ-ում տեղի ունեցած ընտրությունների, ընտրությունների արդյուքնի Հայաստանի վրա ազդեցության հարցերի շուրջ Yerkir.am-ը զրուցել է քաղաքագետ Սերգեյ Մինասյանի հետ:

«Չգիտեմ արդյոք կոռեկտ է խոսել մեզ համար նպատակահարմար է, թե ոչ Թրամպի ընտրվելը ԱՄՆ նախագահի պաշտոնում, որովհետև դժվար թե Հայաստանի, նույնիսկ ԱՄն հայկական համայնքի համար  որևէ ձևով անդրադառնա այս փաստը»,- ասաց մեր զրուցակիցը:

Ըստ Մինասյանի`ինչ որ տեղի է ունեցել ունի իր բացատրությունը: «Մեդիադաշտը և նույնիսկ պետական ապարատը աշխատում էր Թրամպի դեմ: Հակառակ պետական ապարատի, ինֆորմացիոն դաշտի` ըդնվզումը տեղի ունեցավ: Այդ առումով հայկական անալոգը` չենք լռելու, հաղթեց ԱՄՆ-ում: Շատ ամերիկացիներ ոչ թե քվեարկել են հանուն Թրամպի, Թրամպի անձի համար, այլ ընդդեմ Քլինթոնի: Կարելի է ասել, սա սպիտակ Ամերիկայի ընդվզումն էր:»,- ասաց քաղաքագետը:

Մինասյանը նշեց, որ Քլինթոնի ընտրվելու դեպքում Հայաստանի համար առավելությունը կարող էր լինել այն, որ նա եղել է ԱՄՆ պետքարտուղար և ուներ որոշ տպավորություն արտաքին քաղաքականության մասին, մասնավորապես, ակտիվ մասնակիցն է եղել ասյպես կոչված «ֆուտբոլային դիվանագիտությանը»  ուստի  ճանաչում է  Հայաստանը:

Այդուհանդերձ քաղաքագետի կարծիքով ԱՄՆ-ի ներքին և արտաքին քաղաքականությունը էական փոփոխություն չի կրի:

Ինչ վերաբերում է հարցին Թրամպը Ցեղասպանությունը կճանաչի թե ո՞չ, Մինասյանն ասաց. «Ցեղասպանության ճանաչումը չի հանդիսանում համար 3,  կամ նույնիսկ  համար 10  խնդիրը ԱՄՆ հասարակության համար, առավել ևս այն զանգվածը, որը ընտրել է Թրամփին քարտեզի վրա ոչ միայն չգիտի Հայաստանի, այլ նաև Ռուսաստանի և Մերձավոր Արևելքի տեղը»,-  նկատեց քաղաքագետը:

Նույնիսկ Թրամփը չէր սպասում,որ ԱՄՆ հասարակության այն զանգվածը, որ դժգոհ է կմոբիլիզացվի և կգնա ընտրությունների, քանի որ նրանք տասնամյակներ չէին գնացել ընտրությունների, հիմա արեցին դա:

Մինասյանը նկատեց, որ Հայաստանը ինչպես նաև ամբողջ աշխարհը զարմանքով սպասում է թե ինչ են լինելու հետագա քայլերը: «ԱՄՆ-ում կա մի ավանդույթ, երբ որ դեմոկրատենրը կամ հանրապետականները գալիս են իշխանության, նախորդ բարձր և միջին օղակի ադմինիստրացիան և նախարարությունների վարչության պետերը գնում են և համալսարանական դասախոսները կամ լրագրողները գալիս են նոր թիմի հետ և կազմում են նոր ադմինիստրացիա: Այս պահին ոչ ոք չգիտի ինչ ադմինիստրացիա  կկազմակերպի Թրամպը,  ովքե՞ր են լինելու այդ մարդիկ, և, բնականաբար, ինչպես միշտ է եղել ԱՄՆ-ում խոստումների մեծ մասը չեն իրականանալու արտաքին քաղաքականության բնագավառում»,- ընդգծեց քաղաքագետը:

Ամերիկահայերը երբեք թեկնածուներից որևէ մեկին չեն ընտրում նարնք ընտրում են հավասարապես և դեմոկրատներին և հանրապետականներին մի զանգվախծ կա որ նրանց հետա մյուսը նրանց: Վերջին տաս տարիներին որևէ թեկնածու չի նշում, որ լինելով նախագահ կճանաչի Հայոց Ցեղասպանությունը ապա որևէ խնդիր չկա այդ հարցում

Մինասյանի խոսքով, ընդհանուր առմամբ, հայերը և այլ ազգային փոքրամասնությունները միշտ ավելի շատ քվեարկում են դեմոկրատների քան հանրապետականների օգտին: «Ամերիակահայ համայնքը, նույնիսկ Կալիֆորնիայում, երբ մեծ թիվ է կազմում, վճռորոշ դեր չի խաղում նախագահի ընտրությունների հարցում և կորցնում է իր տեսանելիությունը: Համայնքը իր դերը պահպանում է  ընդամենը սենատի, կոնգրեսի առումով»,- շեշտեց նա:

Ինչ վերաբերում է Թրամպի ռուսամետ դիրքորոշմանը Մինասյանը նշեց, որ այնպես չէ, որ կարող է այդ դիրքորոշումը այդպես պահպանվել: «Թրամպի ռուսամետ դիրքորոշումը կապված էր նրանով որ Քլինթոնը և իր թիմը հակառուսական կոչեր էին անում: Բայց հանրապետականները միշտ ավելի հակառուսական կոշտ դիրքրոշում են ունեցել»,- ասաց նա:

Մեր զրուցակիցը նշեց, որ ԱՄՆ-ում քաղաքական մշակույթն  այնքան բարձր է, որ Քլինթոնը զանգեց և շնորհավորեց Թրամփին, անկախ այն բանից, թե ինչպես տարվեց նախընտրական քարոզարշավն ու պայքարը: «Այն որ ադմինիստրատիվ ռեսուրսը օգագործվում է նույնիսկ միացյալ նահանգներում դա փաստ է: ԱՄՆ-ն եզակի երկիր է, որտեղ կա քաղաքական կոնսենսուս և հասկանում ենք, որ ԱՄՆ-ում ամեն ինչը նույնիսկ քաղաքական ընտրությունները շոու են, բայց դրա հետ մեկտեղ մարդիկ հասկանում են, որ կա ընդհանուր շահ: Նախընտրական փուլում իրար ինչ ասես ասեցինք, ընտրություններն անցան, հակառակորդը հաղթեց,  միացյալ նահանգները մնում են»,- ասաց նա: