Երբ արտագաղթի ահռելի տեմպերի մասին մամուլն է բարձրաձայնում, մանր ու մեծ չինովնիկներն սկսում են անարգանքի սյունին գամել «չարախոսներին» եւ այն համարում են ոչ թե արտագաղթ, այլ արտագնա աշխատանքի մեկնել: Բայց առաջինը հենց պետությունն է շնչապատառ հաշվարկում արտագաղթողներին ու դրանից օգուտ «կպցնում»: 2014 թվականի շոշափելի օգուտը համայնքների դոտացիաները կրճատելն էր: Այդ ճանապարհով պետական դոտացիայից զրկվել են մի քանի տասնյակ համայնքներ, սակայն որոշ մարզպետներ ձեւացնում են, թե չգիտեն: Ոմանք էլ հայտարարում են, թե կառավարությունը լրացուցիչ գումարներ է նախատեսել ու չի թողնելու համայնքներում պարտքեր կուտակվեն: Բայց սրանք սոսկ սփոփանքներ են, քանի որ փորձը ցույց է տվել, որ պարտքեր կուտակելը մեր կառավարության հոբբին է:
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակի» այսօրվա համարում: