Որքան շատ պետականությունը դառնա մարդկանց կյանքի անբաժան մաս, այնքան շատ կսիրեն իրենց երկիրն ու ավելի շատ տեր կկանգնեն նրան․ Նաիրի Հոխիկյան

«1993-ից մինչև այսօր Հայաստանը 3 անգամ սեփական արժույթի տեսակներ է թողարկել, որոնք գեղեցիկ են իրենց արտաքին տեսքով, գուցե աշխարհում ամենագեղեցիկներից մեկը, բայց արդյոք դրանք պետականության ու ազգայինի արժեքների կրողներ են․ չէ՞ որ փողը ամենամեծ քարոզչամիջոցներից մեկն է», - գրում է մեդիափորձագետ Նաիրի Հոխիկյանը։

«Հայկական դրամի վրա մեր մշակութային, գիտության ու հոգևոր գործիչների նկարներն են, որոնք մեծ ավանդ են ունեցել Հայոց պատմության մեջ, բայց որևէ տեսակի վրա չկա Հայոց թագավորների պատկեր։ Բացառություն է կազմում 100,000 դրամի վրա Աբգար թագավորի նկարը, որը, սակայն, ոչ այնքան պետականության, որքան Հիսուս Քրիստոսի հետ նրա առնչության համար է։

Նայեք ամերիկյան դոլարին։ Բոլորը ԱՄՆ նախագահների նկարներով է։ Նայեք ռուսական ռուբլուն՝ ազգային հերոսների կամ թագավորների արձանների պատկերներ են։ Թուրքերին եք սիրում օրինակ բերել։ Նայեք թուրքական լիրան՝ բոլորի մի կողմում պարտադիր Քեմալ Աթաթուրքի պատկերն է, և միայն դարձերեսին է որևէ մշակույթի կամ գիտության գործչի նկար։ Ադրբեջանական մանաթի մի երեսին անպայման պետականության կամ «հին պատմական» հուշարձան է, կամ ադրբեջանցի որևէ պետական գործչի նկար։ Վրացական լարիի վրա հիմնականում անվանի պատմաբանների կամ պոետների նկարներ են, բայց չեն մոռացել Թամարա թագուհուն պատկերել։

Ազգային արժույթը տվյալ պետության նախևառաջ պետականության խորհրդանիշն է, որը ամեն օր կիրառվում է նախ այդ պետության բնակիչների կողմից, կամա թե ակամա մարդիկ նայում են այդ փողի վրա, իրենց կամքից անկախ կարդում գրվածը, և այն, ինչ գրված է այդ փողի վրա, մտնում է մարդկանց, հանրության ենթագիտակցության մեջ։

Որքան շատ պետականությունը, ազգային պետությունը դառնա մարդկանց կյանքի անբաժան մաս, այնքան շատ մարդիկ կսիրեն իրենց երկիրն ու այնքան ավելի շատ տեր կկանգնեն նրան»։