․ Հոկտեմբերի 9-ին Ադրբեջանի զինված ուժերի դիպուկահարը սպանեց Մարտակերտի մոտ գտնվող իր նռան այգում աշխատող 55-ամյա Արամ Տեփնանցին։
․ Հոկտեմբերի 15-16-ին Ադրբեջանի զինված ուժերը գնդակոծեցին Երասխ համայնքը՝ այրելով անասնագոմեր և խոտի մի քանի հազար հակ։
․ Նոյեմբերի 8-ին Շուշիի հարևանությամբ ջրամատակարարման խողովակների վրա շինարարական աշխատանքներ իրականացնելիս ադրբեջանցու կողմից սպանվեց 22-ամյա Մարտիկ Երեմյանը, վիրավորվեցին երեքը։
․ Երեկ՝ նոյեմբերի 9-ին թշնամին կրակել է Արենի համայնքի Խաչիկ գյուղի ուղղությամբ, փշրել հողային աշխատանքներ իրականացնող բնակչի տրակտորի հետևի ու կողային ապակիները:
Եվ սա ընդամենը մեկ ամսվա ընթացքում և միայն քաղաքացիական բնակչության դեմ ուղղված հանցագործություններն են։ Այս կարճ ժամանակահատվածում թշնամին բազմիցս թիրախավորել է առաջնագծում մեր դիրքերը, վիրավորել մեր 7 զինծառայողներին, կրակել բանակի թիկունքային ապահովման և սանիտարական մեքենաների վրա։
Արդյո՞ք սրանք առանձին միջադեպեր են։
Արդյո՞ք այս հանցագործությունները պետք է դիտարկել իրարից անջատ։
Ոչ։
Այս ամենը հայերի և Հայաստանի նկատմամբ Թուրքիայի և իր գործիք Ադրբեջանի կողմից որդեգրած, հետևողականորեն և անընդհատ շարունակաբար իրականացվող ցեղասպան քաղաքականության դրսևորումներն են։
Այս պարագայում ՀՀ և ԱՀ իշխանությունների բացարձակ լռությունն ու հանցավոր անգործությունն ուղղակիորեն նպաստում են Թուրքիայի ցեղասպան քաղաքականության իրականացմանը, ավելին՝ խթանում են այն, մղում գործել էլ ավելի լկտի ու սանձարձակ։
Ալվինա Աղաբաբյան
ԵՊՀ Ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի ղեկավար,
դասախոս