Պետությունը puzzle է ոմանց ձեռքին. Լիլիթ Գալստյան

Վահե Գրիգորյանի ինքնահռչակման իրավական գնահատականը իրավաբան, սահմանադրագետները կտան։ 
Թեև համոզված եմ, որ երևույթը նույնքան և ավելի շատ քաղաքական գնահատականի կարիք ունի։ 
Ինձ նույնքան և առավել անհասկանալի կամ տարակուսելի է իրողության էթիկական, պարզ մարդկային, բարոյական կողմը։ 
Երդմնակալության արարողություն-օրակարգից շեղվել, ցատկել մի ուրիշ հարթակ ու վերջնագրի պես ինքնահռչակվել՝ ՍԴ նախագահ։ Այսպիսի պահվածքը, աննախանձելի ինքնավստահությունը «որակներ» է պահանջում․․․
Ես էլ միամտաբար կարծում էի, թե ներքին զսպվածության, հավասարակշռության, օրենքի տառին հավատարմության մասին հաստատումները, իրավագիտակցությունն ու իրավունքի պաշտպանությունն անսակարկելի չափանիշներ են, Սահմանադրական Դատարանի անդամի պարտադիր որակներ։
ԱԺ ՔՊ-ական մի խիստ զուսպ փաստաբան-քաղաքական գործիչ էլ շտապել է ՍԴ գործող նախագահին հորդորել աշխատանքի չգնալ վաղը։ 
Արդյոք դուք գիտակցու՞մ եք, որ երկրի համար ողնաշարային նշանակության տարածքի հետ գործ ունենք․ այդ տարածքի անունը ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ է։
Արդյոք դուք գիտակցում եք` ի՞նչ է պետությունը։
Տխուր է․ հիասթափեցնող, զավեշտից անդին՝ վախեցնող․ տպավորություն է, գուցե՝ իրեղություն․ պետությունը puzzle է ոմանց ձեռքին․․․
Իսկ Վ․ Գրիգորյանը իրավունքի և օրենքի պաշտպանության գուրույի համարում ուներ․․․

Լիլիթ Գալստյան, ՀՅԴ Հայաստանի ԳՄ անդամ