Մեր միջի "ուռոդը"

«Մեր մեջ էլ ուռոդներ կան»,- մոտ մեկ ամիս առաջ նախարարության ժողովներից մեկի ժամանակ ասել է ՀՀ սոցիալական ապահովության նախարարը աշխատանքի եւ զբաղվածության վարչության երիտասարդ աշխատակիցներից մեկի մասին, որը ներկա չի եղել այդ ժողովին:

Ի՞նչ է տեղի ունեցել: Այս երիտասարդը մեկ ամիս առաջ «Ֆեյսբուք»-ով բաց նամակ է գրել երկրի նախագահին եւ վարչապետին, որով դժգոհել է քաղծառայողի ցածր աշխատավարձից, որը մոտ 100 հազար դրամ է: Սոցցանցում նամակին միացել են հարյուրավոր քաղծառայողներ: Հենց դա էլ ափերից հանել է սոցնախարարին:

Բանը հասել է այնտեղ, որ որոշ ժամանակ անջատել են նախարարության ինտերնետը, որպեսզի նախարարությանը հեռու պահեն նամակին հավանություն տվող եւ արձագանքող այլ քաղծառայողների վերաբերմունքից:

Հարցեր են առաջանում: Առաջին` ու՞մ պիտի  դժգոհեր քաղծառայողը` Հռոմի պապի՞ն, Ուգո Չավեսի՞ն, հանգուցյալ մայր Թերեզայի՞ն, թե Վիկտոր Հյուգոյի «ամենագեղեցիկ» հերոսին` Քվազիմոդոյին:

Երկրորդ` նրանք, ովքեր հրապարակավ չեն դժգոհել, Ձեր` նախարարի կարծիքով բավարարվա՞ծ են, այսինքն ուռոդներ չե՞ն:

Երրորդ` որտեղի՞ց առաջացավ այդ տերմինը, երիտասարդն իր նամակում որակե՞լ է որեւէ մեկին:

Չորրորդ` էլ որտե՞ղ ուռոդներ կան` քրեակատարողական հիմնարկներո՞ւմ, հոգեբուժարաններո՞ւմ, ընդդիմությունո՞ւմ, որտե՞ղ, այսինքն` ո՞վ է ուռոդի քո ընկալման բացարձակ հասցեատերը:

Հինգերորդ` բաց նամակ գրելով` ինքը ուռոդության ո՞ր տեսակն է մատնել` ներքի՞ն, թե արտաքին: Այսինքն` էդ երիտասարդը արտաքինի՞ց է ուռոդ, եւ այդ դեպքում ի՞նչ կապ ունի նրա բաց նամակը, թե՞ ներաշխարհով է ուռոդ, եւ այդ դեպքում էլ փաստը, որ դու դա գիտես, քեզ ավելի ներողամիտ չի դարձնո՞ւմ:

Վեցերորդ` ի՞նչն է քեզ իրավունք տվել մարդուն անվանել ուռոդ` քո մարդ լինե՞լը, քաղաքացիությո՞ւնդ, թե՞ նախարար լինելու հանգամա՞նքը:

Յոթերորդ` ո՞րն է ուռոդ չլինելու գինը, չէ՞ որ նախարարական տեղերը սահմանափակ են:

Ութերորդ`հանուն ինչի՞ ես համաձայնել նախարար լինել նտելեկտուալ այն արժանիքներով, որոնք հերիքում են միայն, որ դիմացինիդ անվանես ուռոդ:

Իններորդ` ի՞նչն է քեզ այդքան վախեցրել աշխատակցիդ նամակում, եթե վերջնահաշվում տուժողը նա է, քեզ շարունակում են քծնել, իսկ նա արդեն թռչնագրիպով վարակվածի համբավ ունի:

Տասներորդ` ովքե՞ր են այն մոտ երեսուն հոգին, որոնց ներկայությամբ դու ժողովին ներկա չգտնվող մարդուն անվանում ես ուռոդ: Այսուհետեւ ի՞նչ ես ակնկալում լսել նրանցից:

Տասնմեկերորդ` անձամբ ի՞նչ ես արել այդ երիտասարդի համար մինչեւ նրա բաց նամակը:

Տասներկուերորդ` երբ մարդուն որակում ես, մտածու՞մ ես, որ մարդահամարի ժամանակ դուք նույն մարդահաշիվն եք եղել, եւ որ մարդը որակումներ տալու իր հնարավորություններով չէ մարդ, այլ վիրավորելու հակումը զսպել կարողանալով:

Տասներեքերորդ` ո՞րն է քո աշխատակցի արտահայտվելու սահմանը, այսինքն` ի՞նչ ես առաջարկում մարդուն ուռոդ  չլինելու համար, չդիմի՞ նրան, ում հավանաբար ընտրել է առանց կողմնակի հորդորի: Այդ դեպքում դու ինչպե՞ս ես վստահ լինելու, որ քո մնացած աշխատողները քեզ հետ անկեղծ են ցանկացած այլ խնդիր քննարկելիս:

Սեյրան Հանոյան