կարևոր
0 դիտում, 3 տարի առաջ - 2021-06-07 12:57
Հասարակություն

Տղեդ վաղը թուրքի կոշիկը կսարքի, աղջիկդ էլ՝ մազը կլվա, կապրեք. ներկա իրավիճակը՝ Քերոբի ու Սերոբի երկխոսությամբ

Տղեդ վաղը թուրքի կոշիկը կսարքի, աղջիկդ էլ՝ մազը կլվա, կապրեք. ներկա իրավիճակը՝ Քերոբի ու Սերոբի երկխոսությամբ

Վ. Բրյուսովի անվան պետական համալսարանի ՍԳՍ ֆակուլտետի դեկան Ցոլակ Ակոպյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․

«Ներկա իրավիճակը հումորով...
Սերոբն ու Քերոբը
- Ա՛յ տղա, էդ լապատկեն դիր, արի՛, բան եմ ասում:
- Էս առուն էլ բացեմ, գամ, Սերո՛բ ջան: Մեկ էլ տեսար, վաղը ջուր տվին. թե չէ խաղողը կմնա, կչորանա:
- Ա՛յ տղա, ասում եմ թո՛ղ, արի՛, ի՞նչ առու, ի՞նչ բան: Ոտդ քցի ոտիդ, դնջացի:
- Էդ ձև չի, Սերո՛բ ջան: Թող գո՛րծս անեմ, վարկի տակ եմ:
Ես քեզ բան եմ ասում, տես, ինչքան մարդ ա ոտը ոտին քցել, վարկերը փակել, տուն ու տեղ դրել, հիմի էլ նստած՝ սառը պիվա ա խմում: Ժողովրդի ասած՝ “Тот кто не работает, тот всегда ест”:
- Յաա, հլը ասա, ասա ի՞նչ անեմ:
- Ա՛յ տղա, տենց անելու բան էլ չկա, պրոստո, Կիկոլին ծափ տուր, հետևիցն էլ գոռա՝ “մեր փրկիչ”, մի խոսքով՝ էս երկու շաբաթը պադերժկա արա: Մի էրկու բան էլ կա, բայց դե, քո խելքի բանը չի:
- Էդ ի՞նչ ա, Սերո՛բ ջան:
- Դե, ասենք՝ թազա պատերազմ, Սև ջրերը կանցնին ադրբեջանցուն, Սևանն ու սիգն էլ՝ հետը, մեր անասուններն էլ, կա՛մ իրանք կքշվեն-կգնան, կա՛մ իրանց կքշեն-կտանեն: Որտե՛ղ հաց, էնտեղ՝ կաց, դե գիտես: Էն կողմերն էլ արոտ, բան կա: Հիմա, դու է՛ն ասա, էս խաղողները քեզ պե՞տք ա, ա՛յ տղա: Մի երկու շիշ արաղ ա քեզ պետք, հենա քո հայաթի թթից քաշում ես, թե չէ. “ջուր ըլնի, խաղողը չչորանա”: Ա՛յ տղա, բա որ ասում են՝ սահմանը բացենք, որ լավ ապրենք, դրա համար են ասում: Դու պառկի, դնջացի, խիարն ու պամիդորը, գազարն ու բանջարը կգան կլցվեն տունդ:
- Էհ, լավ ես ասում: Բայց տղես ուզում ա կամպյուտեր սովորի, գնա Ամերիկա, աղջիկս էլ ասում ա. “Պապ, ուզում եմ վարսավիր դառնամ”:
- Ա՛յ տղա, ի՞նչ սովորել, ի՞նչ բան, ասում էիր, տղեդ լավ կոշիկ ա սարքում, հենա, վաղը թուրքի կոշիկը կսարքի, աղջիկդ էլ՝ մազը կլվա, կապրեք: Հենա, ադրբեջանցիները գրում են “Нам слуга нужнօ”: Քերո՛բ, ասում եմ, լավ չի՞, էդ մարդկանց պատմական հողերը՝ Երևանը, Սևանը տանք, պրծնենք էդ դարդից:
Էդ պահին տան դարպասի դուռը բացվում ա, աղջիկը կանչում ա. “Պա՛պ, արի՛”:
- Ո՞վ ա, ի՞նչ ա ասում, - արձագանքում ա Քերոբը:
- Յեսիմ, չեմ հասկանում, կարող ա տուրիստ են, - անհանգիստ պատասխանում ա աղջիկը:
- Բայց էս կողմերում էսքան վախտ տուրիստ չէր եղել, - զարմանում ա Քերոբն ու շտապում դեպի դարպասը…
Հ.Վ.Գ.»։