ՀՅԴ Շիրակի Մարզային կոմիտեի ներկայացուցիչ Մհեր Մելքոնյանը գրում է.
«Յուրաքանչյուր ազգ ունի իր պատմական արմատները, մտածելակերպը, որը դրված է հենց այդ ազգի ծնունդից, ինչն ամրագրված է հատուկ սովորույթներով ու ավանդույթներով, որոնք չեն կրկնվում այլ ժողովուրդների կողմից ։ Հայկական ավանդույթներն անցել են հազարամյա պատմական ուղի, և իրենց բովանդակությամբ հայ ժողովրդի ճակատագրի արտացոլումն են։
Ընդհանուր առմամբ, այս բոլոր երեւույթները, ազգայնացման կողմերն արտացոլում են այն վիճակը, որը բնութագրում է ժողովրդին.դա ազգային ոգին է։
Ազգի հոգեւոր հիմքերը նրան դարձնում են ամուր, անպարտելի ՝ ապահովելով նրա անմահությունը: Ընդունված է համարել, եթե դու ունես հզոր մշակութային-էթնիկ արմատներ, հենվում ես ազգային ավանդույթների վրա,պահպանւմ ես լեզուն,հավատքը, հարգանքով ես վերաբերվում քո ակունքներին,ավելի լավ կյանքի անսասան կամք ունես, ապա դու ազգի հուսալի հիմքն ես:
Ոգին ժողովրդի ազգային բնույթն է, ազգային ինքնագիտակցությունը և աշխարհայացքը ։ Ազգային ոգին, իմ կարծիքով, ժողովրդի կյանքի ու ավանդույթների էությունն է, չէ որ քանի դեռ պահպանվում, ապրում է ժողովրդի ավանդույթը, գոյություն ունի նաև ինքը ՝ ժողովուրդը, նրա ոգին, գոյության իմաստը ։ Ընդ որում, ազգային ոգու կրողը կարող է լինել ինչպես նրա մասնիկը՝ անհատը, այնպես էլ ողջ ժողովուրդը ։ Աշխարհը ճանաչում է ժողովրդին և նրա անհատներին՝ աշխարհայացքի, արժեհամակարգի, ազգային գաղափարի խորքային իմաստներով։
Ազգի ոգին չի տրվում բանավոր նկարագրության,բայց հենց նա է մտնում որպես ցանկացած ազգային գաղափարի անվերապահ գեներացնող սկիզբ, ազգային գաղափարախոսություն եւ ազգային-պատմական գործողություն ՝ իրենցից սահմանելով այն, ինչը կոչվում է ազգային բնույթ՝ հանդիսանալով ազգային էության ամենահիմնարար հենասյունը։
Որտեղ ապրում է ազգային ոգին, այնտեղ կենդանի է նաև ազգը։
Ազգային ոգին անպարտելի ուժ է»։