«Ըստ նախնական տեղեկատվության՝ Պոմպեոն Հայաստանի և Ադրբեջանի արտգործնախարարների հետ բանակցելու է առանձին-առանձին, ինչը նշանակում է, որ ԱՄՆ խաղաքարտերը կողմերի համար այնքան էլ բաց չեն լինի»,- այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է քաղաքագետ Գևորգ Ղուկասյանն ու հիմնավորում. «Շատ հավանական է, որ հրադադարի հաստատման ամերիկյան փորձն էլ կարող է ձախողվել։ Սակայն նույնքան հավանական է, որ այն կարող է հաջողվել գոնե հետևյալ պատճառներով.
1) Պատահական չէ այն, որ բանակցություններին անմիջապես նախորդել է Արցախի անկախության ճանաչման մասին բանաձևի մուտքը ԱՄՆ Կոնգրեսի ՆՊ՝ երկու խմբակցությունների պատգամավորների կողմից։ Ամերիկայի կողմից, թեկուզ օրենսդիր մակարդակում, Արցախի անկախության ճանաչման վերահաս հնարավորությունը դիվանագիտական մղձավանջ կարող է դառնալ Ադրբեջանի համար։
2) Կոսովոյի, Գոլանի բարձունքների և Երուսաղեմի օրինակներով Վաշինգտոնն արդեն իսկ ցույց է տվել, որ «միջազգայնորեն ընդունված սահմաններ» հասկացության ջերմեռանդ պաշտպանը չէ։
3) Վաշինգտոնը նաև ցույց է տվել, որ սկզբունքորեն դեմ չէ նոր պետությունների ճանաչմանը։
4) Թրամփին ընտրությունների նախաշեմին, մերձավորարևելյան հաջողությունների ֆոնին, անհրաժեշտ է նոր արտաքին հաջողություն, որն այս դեպքում կարող է լինել Արցախում արյունահեղության գոնե ժամանակավոր դադարեցումը։
5) ԱՄՆ-ն, անկասկած լծակներ ունի նաև Թուրքիայի վրա, անկախ առերևույթ հակասություններից։
6) Իհարկե Ռուսաստանի հետ ամերիկյան մրցակցությունը ևս կարող է շահագրգռել Պետդեպարտամենտին՝ անել առավելագույնը»: