Ժողովուրդը միշտ Վարդենիսում է՝ ձուլված իր արտ ու ափին. հպա՛րտ եմ ձեզնով. Հռիփսիմե Ասատրյան

Երեկ Վարդենիս էի մեկնում, երթուղայինը լի էր Վարդենիս մեկնող երիտասարդներով, շատ էին հատկապես աղջիկները: Քիչ հետո պարզվեց, որ գրեթե բոլորը թաքուն էին մեկնում. ոմանք ընկերների հորդորներին էին դեմ ելել ու գնում էին, ոմանք գործն էին թողել, ոմանք ուսումը... Վարդենիս մեկնող երթուղայինը լի էր ուղևորներով: Ես իմ մեջ ներքին հպարտություն զգացի` ահա´, թե ինչպիսին է իմ ազգը, իմ քաղաքը, իմ քաղաքացիները, չեմ կարող չասել. «Սիրում եմ ձեզ»:

 

Վարդենիս մտնելուն պես խաղաղության շունչն զգացինք, որի համար ուզում եմ խորին ակնածանքով գլուխ խոնարհել մեր Սու 25 - ի երկու հերոս օդաչուների առջև, որ լռեցրին Վարդենիսը տագնապի մեջ պահող թշնամական դիրքը: Նրանք երկինք էին ելել`գիտակցելով, որ վար իջնելու հավանականությունը 100 -ից 5% է: Ցավոք, մեկ օդաչուն` Վալերի Դանիլիը, այդպես էլ մնաց երկնքում` որպես անմահության մեջ թևածող արծիվ:

 

Սովորաբար, ԱԹՍ-ները շարունակում են պտտվել Վարդենիսի երկնքում, բայց նրանք էլ, անշուշտ, ստանում են մեր հերոս տղաների դիպուկ ու պատժիչ հարվածները: Հաճախ միայն շտապօգնության մեքենաների ազդանշաններն են արձագանքվում և մարդկանց սրտերից հառաչանքներ պոկում, սակայն դա բնական է պատերազմական իրավիճակում: Սա լինի մեզ դաս, որ այսուհետ ամեն միջոց ներդնենք Վարդենիսը զորացնելու համար: Այն հիվանդանոցը, որ օրեր առաջ պատրաստվում էին փակել, պիտի դարձնեն Հայաստանի ամենազարգացած ու տեխնիկայով հագեցած հիվանդանոցներից մեկը, պիտի ապաստարաններ կառուցվեն ու նկատի առնվեն պաշտպանական բոլոր միջոցները: Տեղեկացա, որ հիվանդանոցի բոլոր աշխատակիցները գիշեր ու ցերեկ աշխատում են, Վարդենիսի քաղաքապետը, ավագանին ու ողջ անձնակազմը իրենց աշխատանքային պարտականություններն են իրականացնում, ամեն բան կարգին է, և քաղաքն ապահով է: Իսկ եթե կրկին փորձեն... կրկին պիտի ընկնեն. այլընտրանք չունենք: Մեռնենք, թե ապրենք, մեկ է` մեր միակ ընտրությունը ՀԱՂԹԱՆԱԿՆ Է:

 

Հպա՛րտ եմ ձեզնով, իմ Վարդենիս և իմ վարդենիսցիներ, ձեր հոգին ուժեղ է ու անկոտրում: Դիմացեք քիչ էլ, ու հաղթանակ ենք ունենալու: Փառք մեր մարտիկներին, մեր հերոսներին, որ աննկարագրելի հաղթանակ են կերտում: