Իշխանությունն ու ընդդիմությունը պետք է ճիշտ օրակարգով նստեն ու քննարկեն վիճակը. Ռուբեն Հակոբյան

Այսօր` խորհրդարանական ճեպազրույցների ժամանակ, «Ժառանգություն» խմբակցության ղեկավար Ռուբիկ Հակոբյանը, ամփոփելով քառօրյան, նշեց, որ այն հագեցած էր:

Խոսելով մարտի 1-ի հանրահավաքին իրենց մասնակցության մասին` ասաց, որ մարտի 1-ին վարչության անդամները մեկնելու են Հայաստանի հյուսիսարևելյան շրջաններ, մնացած անդամները ազատ են` մասնակցելու այդ հանրահավաքին:

Հարցին, թե արդյո՞ք կա հրավեր` ԲՀԿ արտահերթ համագումարին մասնակցելու, Ռուբիկ Հակոբյանը պատասխանեց, որ առայժմ հրավեր չկա, և չգիտեն՝ կլինի՞, թե՞ ոչ:

«ԲՀԿ արտահերթ համագումարին դեռ մեկ շաբաթ կա, եկեք` սպասենք: Ի դեպ, երեկ չշտապելու համաշխարհային օրն էր»,- ասաց նա:

Yerkir.am-ի հարցին, թե ինչպես է «Ժառանգությունը» պատկերացնում քաղաքական իրավիճակում ստեղծված անհեթեթ վիճակի հանգուցալուծումը, Ռուբիկ Հակոբյանը պատասխանեց, որ ներկա պահին Հայաստանը լուրջ համակարգային ճգնաժամ է ապրում, և ճգնաժամը վերաբերում է Հայաստանի ողջ քաղաքական սպեկտրին:

Ռուբիկ Հակոբյանը տգիտություն ու անհեթեթություն է համարում այն, որ իշխանությունը շուտասելուկի նման կրկնում է, թե ստեղծված վիճակի համար, անգամ`արտագաղթի, մեղավոր է ընդդիմությունը, այնինչ` հանրահավաքներին հավաքվող ժողովրդի 90 տոկոսն է դժգոհ իշխանություններից: «Հայաստանում այսօր քաղաքական դաշտն ամլացել է: Ես չեմ կարծում, որ այդ վիճակը երկար կշարունակվի: Թվացյալ լռության մեջ լիքը ճիչ կա, որը, ի վերջո, կմտնի Ազատության հրապարակ, և ժողովուրդն իր խոսքը կասի»,- ասաց պատգամավորը:

Նրա համոզմամբ՝ ստեղծված իրավիճակի հանգուցալուծումն այն կլինի, որ իշխանությունն ու ընդդիմությունը ճիշտ օրակարգով նստեն ու քննարկեն վիճակը, սակայն պատգամավորը չի տեսնում, որ իշխանությունը դա ցանկանում է: «Իրենք քայլում ու խոսում են, ասես` պատերազմում հաղթանակ են տարել, բայց դա պյուրոսյան հաղթանակ է, եթե պարտվել է որևէ քաղաքական ուժ, դա նշանակում է, որ ամբողջ ժողովուրդն ու պետությունն է պարտվել»,- ասաց Հակոբյանը:

Պատգամավորը օրինակ բերեց Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունն այն մասին, որ քաղաքական գործիչները պետք է զբաղվեն քաղաքականությամբ և օրենսդիր գործունեությամբ, սակայն այդ հայտարարությունից հետո իշխանությունը չի նստում ու անուն առ անուն չի քննարկում, թե ինչպես պետք է լուծվի այդ հարցը: