Դաշնակցությունը ուրիշների շահը չի սպասարկելու

- Պարո'ն Վարդանյան, վերջին օրերին ՀՅԴ ներկայացուցիչներն արդեն առիթ ունեցել են ներկայացնելու հոկտեմբերի 10-ի հանրահավաքին չմասնակցելու իրենց որոշման հիմքերը: Մենք կներկայացնենք բացառապես մամուլի հրապարակումներից մեջբերումներ եւ կխնդրենք մենաբանել դրանք: Իսկ մինչ այդ կխնդրեի պատասխանեիք` այս ողջ աժիոտաժը` ՀՅԴ որոշման շուրջ, տեղին համարո՞ւմ եք,սպասելի՞ էր:

- Ասեմ` ակնկալելի էր: Մեր լրատվական դաշտը ճանաչում ենք, գիտենք եւ' լրագրողների, եւ' լրատվամիջոցների կողմնորոշումները, դիրքորոշումները, եւ առաջին անգամ չէ, որ որոշակի ուղղություններով հարձակումներ են գործում Դաշնակցության վրա: Գիտեինք, որ լինելու է, բայց, փառք Աստծո, Դաշնակցությունը երբեք իր որոշումներն ու քայլերը չի պայմանավորել` թե կողքից ինչ կասեն: Եթե համոզված ես քո դիրքորոշման ճշմարտության մեջ, վստահ ես, որ անում ես ճիշտ քայլ, եւ այլ ելք ուղղակի չկա, կողքից միշտ խոսելու են: «Կատուն կմլավի շունն էլ կհաչի»,- Շեքսպիր: Սա անխուսափելի է, նաեւ` բնական ու ենթադրելի: Բայց մի բան կուզեի, որ ավելի բաց ու թափանցիկ լիներ: Քառյակում վերջին քննարկման ժամանակ մեր գործընկերները վստահեցրել են, որ հրաշալի հասկանում են մեր հիմնավորումները. այստեղ առճակատման կամ բաժանման խնդիր չկա: Դիրքորոշումները կարեւորագույն հարցում տարբեր են: Հնարավոր չէ չորսով անել հանրահավաք, որտեղ երեք ուժ կխոսեն մեկի դեմ: Կամ մեկը` երեքի դեմ: Եվ մենք բաժանվել ենք, շատ նորմալ շարունակելով մեր աշխատանքը, եւ փոխադարձ վստահությամբ ու հավաստիացումով, որ առնվազն քառյակի, պայմանական ասած, ազդեցության տակ գտնվող, որոշ դեպքերում ուղղակի անմիջական ազդեցության տակ գտնվող քարոզչամիջոցները չեն փորձելու սխալ ներկայացնել, հարձակումներ անել, հայհոյել, պիտակավորել: Ամեն դեպքում պատկերացնում էինք, որ կլինեն նման հրապարակումներ: Եվ դա նորմալ է: Դա մեզ համար տասներորդական խնդիր է, մենք վստահ ենք, որ այս հարցում մեր մոտեցումները շատ ավելի ճշգրիտ են, քան մյուս ուժերինը, եւ մենք պարտավոր ենք ձեր միջոցով հանրությանը, հասարակությանը, մեր ընկերներին պարզաբանումներ տալ, ապացուցել մեր ճշմարտացիությունը: Կողքից ով ինչ կասի` իրենց խնդիրն է:

- Ներկայացնեմ, ինչպես Դուք գնահատեցիք, այդ հարձակումներից մեջբերումներ: Առաջինը «Սիվիլնեթ» -ից է:

«Առավել վճռական և կոնկրետ գործողություններ սկսելու մարտավարություն որդեգրելու ժամանակ տեղի ունեցավ շարքերի բյուրեղացում: Արդեն նախկին քառյակի կողմից համահանրապետական հանրահավաք հրավիրելու օրը ճգրտելուց հետո ՀՅԴ-ն ժամանակավորապես լքեց քառյակը՝ խոստանալով, որ մյուս հարցերում շարունակելու է համագործակցել: Չնայած ֆորմալ համագործացության ձևաչափը ՀՅԴ-ն փորձում է պահպանել, սակայն ակնհայտ է, որ Սերժ Սարգսյանի վերարտադրությանը և իշխանության ամրապնդմանը նպաստող սահմանադրական փոփոխություններին աջակցելով՝ նա թիկունքից հարվածում է ՀԱԿ-ի, ԲՀԿ-ի և «Ժառանգության» քաղաքական շահերին»:

Շատերը ՀՅԴ որոշումը բնութագրեցին որպես թիկունքից հարված քառյակին: Ի՞նչ կպատասխանենք նրանց:

-Երկու բան: Նախ` «Առավել վճռական եւ կոնկրետ գործողությունների նախաշեմին»... Կապրենք` կտեսնենք: Ժամանակը ցույց կտա «առավել վճռական եւ կոնկրետ գործողությունների» արդյունքը: «Սիվիլնեթի» հանդեպ ես ունեմ հատուկ վերաբերմունք` միշտ կարծել եմ, որ ավելի հավասարակշռված եւ օբյեկտիվ է ներկայացում: Հաջորդը` «թիկունքից հարվածել նրանց քաղաքական շահերին» : Ես ուզում եմ նաեւ խորամուխ լինել տեքստի բառերի, տերմինների մեջ: ՀԱԿ-ի, ԲՀԿ-ի «Ժառանգության» քաղաքական շահերը մեր շահերը չեն: Եվ մենք պարտավորություն չունենք` սպասարկելու որեւէ քաղաքական ուժի շահերը: Նկատո՞ւմ եք` ես խոսում եմ միայն մեջբերումների բառերով: Հաջորդը ` «հաստատապես վերարտադրությանը նպաստող» : Ընդհակառակը, խորապես համոզված ենք, որ այս համակարգի պահպանման դեպքում առանց էական, արմատական փոփոխություններով խորհրդարանական լիարժեք համակարգի անցնելու, այս` Սերժ Սարգսյանի իշխանության վերարտադրման հնարավորությունները շատ ավելի մեծ են, ինչն ապացուցվել է նախորդ փորձերով: Ես չեմ ուզենա, որ առավել վճռական ու կոնկրետ գործողությունները եռյակի կողմից հանրահավաքում վերաճեն սահմանադրական փոփոխություններ չանելու պահանջի: Ինչին, չեմ բացառում, իշխանությունը մեծ հաճույքով կհամաձայնի: Կասի` չեք ուզում, չեմ անում, պահպանելով իր վերարտադրվելու հնարավորությունները:

- Հաջորդ մեջբերումը «7 օր.am»- ից է:

«Դաշնակցականները հիմա էլ հավատում են, որ սահմանադրական փոփոխությունների իրենց փաթեթը կընդունի իշխանությունը, որպեսզի չկարողանա վերարտադրվել։ Թե քանի մարդ է հավատում այս ամենին, թողնենք սոցիոլոգներին։ Միայն մեկ բան նշենք՝ եթե իշխանությունը չի կատարում «քառյակի» 12–կետանոց պահանջը, որն անմիջապես իր աթոռի հարցին չի առնչվում, ապա ինչո՞ւ պետք է ընդունի սահմանադրական փոփոխությունների այնպիսի փաթեթ, որ չկարողանա վերարտադրվել ու ցմահ իշխել։ Մանավանդ, երբ «էս գլխից» հայտարարում ես, որ ընդամենը հավակնում ես մասի, ես կասեի՝ մասնիկի: Որտեղի՞ց այդպիսի յուրօրինակ հետևողականություն։ Պահանջել մեկից մի բան, ով բազմիցս չի կատարել ոչ մի պահանջ, կամ ավելի ճիշտ՝ կատարել է միայն այն դեպքում, երբ եղել է կոնսոլիդացված ուլտիմատում»։

- Պարո'ն Վարդանյան, որտե՞ղ են նման լավատեսության հիմքերը:

- «7օր»- ն այն կայքերից մեկն է, որ պարբերաբար նման սրացումներ ունենում է եւ ամեն անգամ գալիս-հանգում է իր ենթադրությունների վախճանին, որոնք չեն իրականանում: Բայց դա թողնենք նրանց մասնագիտական եւ բարոյական խղճին ու պատասխանատվությանը: Ո՞վ ասաց, թե մենք հավատում ենք, որ իշխանություններն ընդունելու են մեր փաթեթը: Մենք նման վստահություն չունենք: Բայց մենք առաջարկում ենք առավել քաղաքական, առավել տրամաբանական տարբերակ: Մենք ասում ենք` այս համակարգը վերարտադրման մեծ շանսեր ունի, պետք է փոխել համակարգը, նվազեցնել վերարտադրման հնարավորությունները, իսկ մեր փաթեթն ընդունելու պարագայում այդ հնարավորությունները նվազելու են: Եվ մենք ասում ենք մեր գործընկերներին` եկե'ք այդ փաթեթը միասին պատրաստենք: ՀԱԿ-ը, քանի որ դեմ է խորհրդարանականին` ընդհանրապես, երեք ուժերով առնվազն կարող էինք միասնական համաձայնեցված փաթեթ ունենալ` վստահ լինելով, որ այդ փաթեթը նվազեցնում է վերարտադրման հնարավորությունը, եւ պահանջել, որ իշխանություններն ընդունեն այդ փաթեթը: Չէին ընդունի, որեւէ բան մեզ չէր կաշկանդում դեմ գնալ իրենց պատկերացրած` վերարտադրելիք սահմանադրության անցկացմանը: Նաև ասեմ, որ երեքով անելու պարագայում շատ ավելի դժվար կլիներ չընդունելը, շատ ավելի համախմբված կլիներ այս դաշտը, որը խորհրդարանական համակարգ է պատկերացնում: Այսօր էլ ես մինչև վերջ վստահ չեմ, որ իշխանությունները գնալու են խորհրդարանական համակարգի, նման բան դեռ հայտարարված չէ, նման բան դեռ գոյություն չունի: Եվ երկրորդ` ես վստահությամբ չեմ առաջնորդվում: Ես ասում եմ` իմ պատկերացրածը սա է, վստահ եմ, որ սա ճիշտ է երկրի, իշխանություն-պետություն-կուսակցություն նույնականացում թույլ չտալու համար, բացառելու համար արհեստական մեծամասնության ստեղծումը, եւ սա իմ պահանջն է: Չի կատարի, որեւէ բան չի խանգարում. ո'չ երկիրն է մեկ օրում ստեղծվել ու ավարտվելու, ո'չ էլ քաղաքականությունը: Չի ընդունի մեր պահանջները` օբյեկտիվ, իսկապես խելամիտ, երկրի զարգացման հնարավորություն տվող մեր առարկությունները, կասենք հաջողություն ձեզ: Բայց դա չանելը, ենթադրություններով առաջնորդվելը, ինչպես արել է տվյալ հրապարակման հարգելի հեղինակը, քաղաքական մոտեցում չէ:

- Ներկայացնեմ` ինչ է գրում «1in.am»-ը:

«ՀՅԴ-ի հեռանալուց հետո ոչիշխանական քաղաքական բևեռն ըստ էության մոտենում է իր նախնական տեսքին: Լիովին այդ տեսքին վերադառնալու համար պետք է հեռանա նաև «Ժառանգությունը»: Ըստ էության, ոչիշխանական այս ճամբարի հիմքում երկու ուժերի՝ ՀԱԿԿ-ի և ԲՀԿ-ի համագործակցությունն է: «Ժառանգությունն» ու Դաշնակցությունն իրականում ընդամենը քանակ են ապահովել, անունների քանակ, իսկ ռեսուրսների առումով այստեղ ոչինչ չկա: Եվ սա նաև օբյեկտիվ է՝ նկատի ունենալով մի շարք հանգամանքներ»:

Ի՞նչ կասեք այս առնչությամբ:

- Առաջինը` քառյակը եւ ցանկացած ֆորմատ, որտեղ ՀՅԴ-ն մասնակցել եւ համագործակցել է, միշտ եղել է իրավահավասարների, հավասար սուբյեկտների համագործակցություն: Ավելին ասեմ`մենք քառյակում միշտ ունեցել ենք իսկապես էական դերակատարություն` բոլոր առումներով` հարցերը դնելու, խնդիրները ձեւակերպելու, այդ խնդիրների շուրջ համախոհություն առաջացնելու, փաստաթղթավորելու: Բայց սա եղել է իրավահավասարների աշխատանք: Ցավոք, վերջին օրերին մի շարք լրատվամիջոցներ փորձում են տանել այլ ուղղությամբ` իբր իրականում կա մեկ կուսակցություն, որը հզոր է, որն ունի հնարավորություններ, միջոցներ, մյուսները նրա արբանյակներն են, մյուսները նրան սպասարկում են: Դաշնակցության պարագայում թող որեւէ մեկը չսխալվի: Եթե Դաշնակցությունը համագործակցության է գնում, գնում է իբրեւ հավասար ուժ, եւ մյուսների ունեցած փողը կամ այսօրվա պայմանական հզորությունը չեն կարող համեմատվել Դաշնակցության հարստության հետ, Դաշնակցության եւ' սկզբունքայնության, եւ' գաղափարական ծրագրային հարստության, եւ' փորձառության հետ: Այնպես որ` թող մոռանան, թե Դաշնակցությունը որեւէ ընտանիքում կլինի խորթ զավակի կարգավիճակում: Երկրորդը` փորձել այսօր քառյակի տարբեր ուժերին հակադրելը... Գիտեք, երկու ուղղություն կա մեր լրատվամիջոցներում, մի մասն ակնհայտորեն սպասարկում է իշխանության որոշակի թեւի, մի մասը` ընդդիմության մի շերտի շահերը: Երկու ճամբարներից էլ հնչում են միանման ձայներ: Սա եւս մեկ անգամ ապացուցում է, որ մեր որդեգրած մոտեցումը սկզբունքային է եւ ճիշտ: Սա էլ կանցնի, եւ այն բոլոր ենթադրությունները, կասկածները, հերյուրանքները, որ այսօր հրապարակվում են, կջրվեն: Այդ մարդիկ, իհարկե, չեն ամաչի իրենց արածի համար, բայց վստահ եմ, որ մենք իրավունք կունենանք ասելու` ամեն մեկն իր գործին:

- Պարո'ն Վարդանյան, «7օր.am»-ը նաեւ ձեր` Դաշնակցության սկզբունքայնության մասով մի հարց է ուղղում, որի պատասխանը, կարծում եմ, Դուք այսօր կտաք:

«ՀՅԴ ներկայացուցիչները հրաժարվել են մասնակցել համատեղ հանրահավաքին՝ հայտարարելով, որ տարաձայնություններ ունեն մյուս քաղաքական ուժերի հետ սահմանադրական փոփոխությունների հարցում, և որ խորհրդարանական կառավարման համակարգն իրենց համար գերսկզբունքային հարց է։ Չենք կասկածում ՀՅԴ վերնախավի գերսկզբունքայնությանը։ Պարզապես հետաքրքիր կլիներ իմանալ, որ եթե խորհրդարանական կառավարման համակարգն իրենց համար գերսկզբունքային հարց է այն աստիճանի, որ համատեղ հանրահավաքից առաջ գոնե Ազատության հրապարակի տիրույթում լքում են «քառյակը», ապա այդ դեպքում ինչո՞ւ չլքեցին իշխող կոալիցիան 2005թ. սահմանադրական փոփոխությունների ժամանակ, այլ աջակցեցին կիսանախագահական համակարգը պահպանող սահմանադրական փոփոխություններին։ Չէ՞ որ դա գերսկզբունքային հարց էր։ Դե, իսկ ՀՅԴ վերնախավի գերսկզբունքայնության մասին, ինչպես հայտնի է, լեգենդներ են պտտվում»։

Կպատասխանե՞ք հարցադրմանը:

- Նախ` գերսկզբունքայնության մասին: Ինքնին խորհրդարանական համակարգը չի նշանակում, որ դա ամենաճիշտ համակարգն է: Մենք ասում ենք խորհրդարանական համակարգ, բայց ասում ենք նաեւ բովանդակությունը, այն պարամետրերը, որոնց դեպքում մեր պետության ու ժողովրդի մտակերտվածքի, հոգեկերտվածքի, փորձառությամբ իսկապես կաշխատի եւ կբացառի միակուսակցական համակարգն ու իշխանության պարբերական վերարտադրությունը: Սա մեկ խնդիր է. միայն խորհրդարանական համակարգ չէ, կա հստակ բովանդակություն: Այո, մենք սրան հավատացած ենք: Գալով 2005 թվականի սահմանադրական բարեփոխումներին: Ցավոք, այս կարգի ընտրողաբար մոտեցումներով հեղինակները մոռանում են հաճախ մյուս հարցերը: Օրինակ` այս նույն կայքը պարբերաբար գրում է, որ հեռացող նախագահը չի կարող իր շուրջը համախմբել, եւ նրա միակ նպատակը վերարտադրվելն է: 2005 թվականին, երբ սահմանադրական բարեփոխումներ էին նախատեսվում, բազմաթիվ ուժեր, լրատվամիջոցներ, քաղաքական գործիչներ ասում էին, որ այս փոփոխություններն արվում էին մեկ նպատակով` իշխանության մեջ մնալու, վերարտադրվելու, ասում էին երկրորդ նախագահը սա անում է, որպեսզի ուժեղացնի վարչապետի լիազորությունները, նվազեցնի նախագահինը, եւ ինքը, քանի որ հեռացող նախագահ է, դառնա վարչապետ: Պարզվեց` այդպես չէ, պարզվեց` իրականությունն այլ է: Ասում էին այդ նույն մարդիկ` հեռացող նախագահ է, նա չի կարող համախմբել իր շուրջը իշխանության տարբեր թեւերին, ուժերին, եւ նա տանուլ է տալու նախագահական ընտրությունները: Ինչո՞ւ են մոռանում, որ նույն երկրորդ նախագահը, երբ որ հեռացող նախագահ էր, ընդամենը 2006 թվականին` 2007 թվականի խորհրդարանական ընտրություններից առաջ, ոչ մի տեղից ստեղծեց քաղաքական ուժ, որը մեկ տարի հետո հսկայական ձայն տարավ ընտրություններում եւ այսօր ազդեցիկ քաղաքական ուժերից է: Նույն վերարտադրության մասին խոսելիս ես որքան չեմ հավատում այսօրվա իշխանությանը, որեւէ հիմք չունեմ հավատալու մյուսին կամ մեկ ուրիշին: Պետք է գործով սա լինի: Ինձ համար բացարձակապես տարբերություն չկա այս համակարգում` վերարտադրվող համակարգում, այս անձը կլինի իշխանության գլուխ, թե` մյուս անձը: Եթե համակարգը մնալու է, մեխանիզմները չեն գործելու: Ինչու՞ մենք կողմ եղանք այն ժամանակ` 2005-ին, եւ չլքեցինք կոալիցիան: Որովհետեւ դարձյալ սխալ է ասում` «պահպանել կիսանախագահական համակարգը»… ոչ: 95 թվականի Սահմանադրությամբ մենք ունեինք գերնախագահական համակարգ, եւ 2005 թվականի Սահմանադրությունն էական քայլ էր դեպի միջանկյալ տարբերակ: Կարելի է ասել` կես ճանապարհն էր: Եվ, բնականաբար, եթե մի բան ավելի դրական է, քան նախկինը, ապուշ պիտի լինես, որ չպաշտպանես: Ասեմ ավելին` մենք այսօր դեմ ենք, որ մեծամասնական համակարգը պահպանվի: Որովհետեւ դա մեծ առավելություն է այն ուժերի ձեռքին, որոնք ունեն վարչական լծակներ, իշխանական լծակներ եւ ունեն շատ փող: Կամ` անհատներ ունեն, որ այս կամ այն ուժի թիկունքում են: Տեսեք` մենք սկզբում ունեցել ենք 75 մեծամասնական տեղ: Ընտրությունից առաջ փոխվել, դարձել է 56, հաջորդ ընտրությունից առաջ փոխվել, դարձել է 41: Արդեն երկար ժամանակ այդ թիվը փոփոխության չի ենթարկվել: Եթե վաղը մեզ ասում են` լավ, դուք պահանջում եք 41 մեծամասնականն էլ հանել, բայց եկե'ք մի միջանկյալ քայլ անենք, եկե'ք` դարձնենք 20 մեծամասնական: Ի՞նչ եք կարծում, չքննարկե՞նք առնվազն: Ավելի դրական չէ՞, քան 41-ը, մեծ չէ՞ հնարավորությունը, որ 20-ի պարագայում ավելի քաղաքական դեմքեր կընտրվեն: Քննարկելու խնդի՞ր է, թե՞ չէ:

- Կարելի է ասել` եւս 20 մանդատ կփրկվի:

- Այո': Այնպես որ` որեւէ բան ասելուց առաջ, գնահատական տալուց առաջ Դաշնակցության սկզբունքայնությանը, ես կուզեի իրենք նայեին իրենց անցած ճանապարհին, իրենց սկզբունքայնությանը: Կամ գոնե հիշեին Դաշնակցության կողքով անցնելու իրենց փորձերը:

- Ներկայացնեմ «Չորրորդ իշխանությունից» մի մեջբերում:

«Իշխանություններն այլ լեզու պարզապես չեն հասկանում, եւ եթե ինչ-որ դրական բան անում են՝ ապա միայն հասարակական ճնշման տակ։ Ընդ որում՝ ինչքան մեծ է լինում ճնշումը, այնքան մեծ են լինում իշխանությունների զիջումները։ Ապացույց՝ Տիգրան Սարգսյանի հրաժարականը, պարտադիր կուտակայինի հարցում զիջումները եւ այլն։ Եթե հարցին հայում ենք այս տեսանկյունից՝ ակնհայտ է դառնում, որ ինչքան հզոր լինի առաջիկա հանրահավաքը, այնքան մեծ է հավանականությունը, որ իշխանությունները լուրջ զիջումներ կանեն սահմանադրական բարեփոխումների հարցում եւ դա չեն դարձնի Սերժ Սարգսյանի իշխանության վերարտադրման գործիք։ Եվ ահա այս իրավիճակում ՀՅԴ-ն հրաժարվում է մասնակցել այդ հանրահավաքին, այսինքն՝ հրաժարվում է իր կարողությունների շրջանակներում հզորացնել հանրահավաքը։ Պարզ ասած՝ հրաժարվում է անել մի բան, որի արդյունքում իշխանությունների՝ զիջումների գնալու հավանականությունը կմեծանա»։

Չկա՞ մտավախություն, որ այս պահին եթե իշխանությունը որեւէ զիջում չանի, ողջ պատասխանատվությունն ընկնելու է կամ գցելու են Դաշնակցության ուսերին:

- Դառնանք այս հոդվածի տրամաբանությունը: Այո', բնականաբար, իշխանությունը ուժի լեզուն է հասկանում: Բայց ո՞րն է նպատակը: Այս հրապարակման մեջ դրված խնդիրը, թե այդ մեծ ճնշումն ինչին պիտի ծառայի: Ասում է` եթե Դաշնակցությունն էլ մասնակցեր, ճնշումն ավելի մեծ կլիներ, իշխանությունը կգնար զիջումների եւ սահմանադրական փոփոխություններ չէր անի: Սա արդեն չգիտեմ`ինչպես ձեւակերպել: Այսինքն` մենք գնայինք հանրահավաք անեինք, սահմանադրական բարեփոխումներ չարվեին` մեր պատկերացումներով: Մենք ասում ենք` փոխենք Սահմանադրությունը` մեր պատկերացումներով, ինչը իշխանության վերարտադրության հնարավորությունը կտրուկ կասեցնելու է, իրավիճակ է փոխելու երկրում, երկրին շնչելու տեղ է տալու: Սա ասում է` դուք եկեք, ճնշումը մեծացնենք միասին, որպեսզի փոփոխությունները չարվեն: Սա արդեն զառանցանքի ժանրից է, բայց մոլուցքը, կիրքը, գրելը եւ տրամաբանությանը չհետեւելը սովորական են մեր որոշ լրատվամիջոցների համար, մեզ ասում են` եկեք, պայքարենք սահմանադրական փոփոխությունների դեմ:

- «1in.am»-ից հաջորդ մեջբերումը ՀՅԴ ներկայիս կարգավիճակի մասին է:

«Փաստորեն, ավելանում է, այսպես ասած, միջանկյալ խաղացողների քանակը՝ երեք ոչ իշխանականներ, իշխանական ՀՀԿ-ն և միջանկյալներ՝ ՀՅԴ և ՕԵԿ: Ի՞նչ կանեն այս երկու ուժերը իրար հետ կամ իրար դեմ՝ ՕԵԿ-ը կփորձի ՀՅԴ-ի տեղը լրացնելու հա՞յտ ներկայացնել եռյակին, կփորձի ՀՅԴ-ին խանգարե՞լ տեղ գրավել միջանկյալ դաշտում, որտեղ գտնվողներն, ըստ էության, պոտենցիալ կշռաքարեր են այս կամ այն բևեռի համար, իսկ ինչպես հայտնի է տաշած կշռաքարը գետնին չի մնա, թե՞ ՕԵԿ-ն ու ՀՅԴ-ն ժամանակի ընթացքում կգան որևէ տանդեմի՝ հիմնականում ընդդեմ եռյակի: Սա ժամանակը ցույց կտա»:

Որքանո՞վ է քաղաքական ուժի համար ձեռնտու միջանկյալ կարգավիճակը, եւ արդյո՞ք ՀՅԴ-ն այսօր միջանկյալ կարգավիճակում է:

- Նախ` ինչ ասել է միջանկյալ կարգավիճակ: Տեսեք` հեղինակն իր համար մի տեսություն է ստեղծել` իշխանություն, ընդդիմություն, ոչ իշխանական: Արհեստական ստեղծված բաժանումը եւ դրա հիման վրա հետեւություններ անելը ոչ մի լավ բանի չեն հանգեցնի: Միջանկյալ կարգավիճակ չկա: Դաշնակցությունը միջանկյալ կարգավիճակում չէ, Դաշնակցությունն ընդդիմություն է: Եվ եթե կա միջանկյալ կարգավիճակով ուժ, «Բարգավաճ Հայաստանն» է, որն իրեն ընդդիմություն չի հայտարարել, այլ` այլընտրանք: Ինքնին այս կառուցված տեսությունը հիմքից սխալ է: Մենք որեւէ մեկի հետ խնդիր չունենք, հայտարարել ենք, որ այն հարցերի շուրջ, որ համակարծիք ենք, շարունակելու ենք համագործակցել: Չգիտենք` ՕԵԿ-ն ինչ կանի, դա նրա խնդիրն է: Չգիտեմ` ՕԵԿ-ն ընդհանրապես ինչի է մեջբերվել: Մենք շատ հանգիստ մեր ուղղությամբ գնում ենք, եւ թող որեւէ մեկը չփորձի մեզ որեւէ տեղ տեղավորել:

- Վերջին մեջբերումը «Lragir.am»-ից է:

«Այս իրավիճակում ամենահետաքրքիրն այն է, որ կարող է պարզվել՝ ՀՅԴ-ն կայացրել է իր վերջին 20 տարվա պատմության ընթացքում «ամենասկզբունքային» որոշումներից մեկը: Իսկ ընդհանրապես, ափսոս, որ ազգային հեղափոխական կուսակցությունը, որը հայ ազգի նվիրյալների ու իսկական ընտրախավի դարբնոց է եղել, իր ղեկավարների քաղաքականության արդյունքում հայտնվել է նման ռազբորկաների մեջ: Սա չէ Դաշնակցության իրական տեղն ու դերը, մանր առեւտուրները, ինչպես կասեր Գագիկ Ծառուկյանը, այլ այն, երբ նրանից վախենում էին ազգի թշնամիները՝ ներքին ու արտաքին»:

- Առաջին մասի հետ համաձայն եմ, սա կարող է վերջին 20 տարվա մեջ մեր ամենակարեւոր որոշումը լինել: Իսկապես ժամանակը կապացուցի, ցույց կտա մեր ճշմարտացիությունը: Մյուս բոլորը ենթադրություններ, ասեկոսեներ են: Եվ թող հանգիստ լինեն: Դաշնակցությունն իր փորձառությամբ, այսօրվա ղեկավարությամբ որեւէ բաժանման խնդիր չունի: Մենք անում ենք մի բան, որում խորապես համոզված ենք: Կփորձենք: Կտեսնենք` չի ընդառաջում, մենք չենք կարողանում մեր ուզածին հասնել, որեւէ բան չի փոխվի, մենք կշարունակենք մնալ ընդդիմադիր դաշտում, մենք կշարունակենք պայքարել այն սկզբունքների եւ այն մոտեցումների համար, որոնցում խորապես համոզված ենք: Խորհուրդ կտայի մանր ինտրիգներ չփնտրել ... եւ, ի դեպ, հետաքրքիր է, որ այս առումով մեջբերում են պարոն Ծառուկյանի խոսքերը` խորհուրդ կտայի ավելի զուսպ լինել:

- Շնորհակալություն: