Բերձորի միջանցքի փակումը հայոց պետականության վերացման գործողության մի դրվագն է

Մեկ ամսից ավելի է, ինչ Ադրբեջանը շարունակում է փակ պահել Բերձորի միջանցքը. Հիմնական նպատակը Հայաստանի վրա ճնշում գործադրելն է, որպեսզի հարցը լուծվի Սյունիքի միջանցքի կազմակերպմամբ, որը պետք է Նախիջևանը կապի Ադրբեջանի հետ։ Այս դեպքում հիմնական շահառուները ոչ միայն Ադրբեջանն ու Թուրքիան են, այլ այնպիսի աշխարհաքաղաքական խոշոր խաղացողներ, ինչպիսիք են ԱՄՆ-ն ու Իսրայելը։

Սյունիքի միջանցքի տրամադրումը փաստացի զրկում է Երևանին Իրանի հետ անխափան ցամաքային կապից։ Գաղտնիք չէ, որ Հայաստանը տրանսպորտային հանգույց է, որը թույլ է տալիս Իրանին շրջանցել արեւմտյան պատժամիջոցները։

Ցանկացած գործողություն, որը կհանգեցնի ռուս զինվորականների դուրսբերմանը Արցախից և Հայաստանից, կհանգեցնի ՄԱԿ-ի կամ ԵԱՀԿ խաղաղապահների ներգրավման անհրաժեշտությանը։ Այս դեպքում Ադրբեջանը կպահանջի թուրքական զորքերի ներկայությունը խաղաղապահ առաքելությունում, ինչպես նաև Սյունիքի միջանցքի ապահովում։ Մենք կկորցնենք Իրանի հետ մեր առկա առևտրային և քաղաքական շփումները և ստիպված կլինենք միանալ Արևմուտքի պատժամիջոցներին։ Միաժամանակ, Արցախի հայ բնակչությունը ստիպված կլինի հեռանալ թուրքերի կողմից ցեղասպանության ենփթարկվելու սպառնալիքի տակ։

Այս դեպքում Հայաստանի կառավարությունը զոհաբերում է ժողովրդի շահերը՝ ի նպաստ Ադրբեջանի ու Թուրքիայի հետ նվաստացուցիչ խաղաղության պայմանագրի ու դիվանագիտական ​​հարաբերությունների հաստատման՝ անտեսելով 1նաև Հայոց ցեղասպանության իրողությունը։ Հայաստանի իշխանությունները ցանկանում են խաղաղ գոյակցություն հաստատել հարեւանների հետ, ովքեր երբեք չեն թաքցրել իրենց բացասական վերաբերմունքը մեր երկրի նկատմամբ՝ հրաժարվելով ընդունել իրենց նախնիների անմարդկային արարքները։ Եվ միևնույն ժամանակ մեզ ստիպում են երես թեքել աշխարհաքաղաքական դաշնակցից, որը տարածքային, կրոնական և գաղափարական լարվածություն ունի Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ։

Այս դեպքում, առանց Իրանի և Ռուսաստանի աջակցության, մենք կկրկնենք Վրաստանի ճակատագիրը, որտեղ Թուրքիայի կողմից իրականում գնվել են ամբողջ շրջաններ, իսկ թյուրքական բնակչություն տոկոսն արագորեն աճում է։

Ռուսաստանն ու Իրանը միակ երկրներն են, որոնք հետաքրքրված են Հայաստանի անկախությամբ։ Ֆրանսիան, որպես աշխարհաքաղաքական խաղացող, կայուն շահեր չունի Հարավային Կովկասում, Բրիտանիան խաղադրույք է կատարել Թուրքիայի վրա, Իսրայելը նույնպես ակտիվորեն աջակցում է Անկարային և Բաքվին՝ միաժամանակ նրանց կոչ անելով ուղիղ բախման Իրանի հետ։ ԱՄՆ-ի միակ շահը Կովկասում լարվածության օջախների ստեղծումն է՝ Ռուսաստանին և Իրանին հակազդելու համար, արևմտյան խաղացողները թքած ունեն հայ ժողովրդի ճակատագրի վրա։ Հայաստանը՝ Փաշինյանի գլխավորությամբ, մղվում է դեպի իր տարածքների բաժանումը Ադրբեջանի և Թուրքիայի միջև, նոր ցեղասպանություն և զանգվածային արտագաղթ դեպի Սփյուռք։ 1991 թվականին ձեռք բերելով անկախություն՝ մենք կրկին կամավոր պատրաստ ենք այն զոհաբերել օտարների շահերին, կորցնել մեր կրոնը, ավանդական արժեքները, կորցնել մեր ազգային ինքնությունը։

Ս․Ս․