Ուշագրավ բացահայտումների ֆոնին վարչապետը դիմում է պրիմիտիվ մանիպուլյացիների

Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականը պահանջում են գիտնականները, մշակույթի գործիչները, հոգևորականները, զինվորականները, գործարարները, բժիշկները, ուսուցիչները, դասախոսները, հասարակության տարբեր խավերի այլ ներկայացուցիչները։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այսպիսի տեսակետ հայտնեց ՀՅԴ ԳՄ անդամ, ՀՀ գյուղատնտեսության նախկին նախարար Արթուր Խաչատրյանը, վկայակոչելով վարչապետի այն արտահայտությունը, թե Հայաստանում տեղի է ունենում «էլիտար բունտ». իր հրաժարականը ժողովուրդը չի պահանջում, այլ էլիտան։

«Վարչապետի հրաժարականը պահանջում են նաև նրանք, ում այսօրվա վարչապետի աթոռը զբաղեցնող մարդն էլիտա չի համարում, այսինքն` գյուղացիները, սահմանամերձ համայնքների բնակիչները։ Ճնշումն ավելի պետք է մեծանա, որ վարչապետը հասկանա` ինքը զրկվել է հասարակական աջակցությունից, «ժողովրդական վարչապետ» կոչումն այլևս չունի, և այն արդարացումը, թե «ես պատասխանատու եմ, բայց մեղավոր չեմ», ուղղակի խղճուկ է»,– նշեց ՀՅԴ անդամը։
Խաչատրյանի կարծիքով` Նիկոլ Փաշինյանը վերջին 2,5 տարում ոչինչ չի արել, որպեսզի իրավիճակ փոխվի, հայտարարել էր, թե բանակցությունները սկսելու է «0» կետից, սակայն գործընթացը ձախողեց, ասում էր, որ բանակը բարեփոխելու և վերազինելու է, սակայն գնված նոր սպառազինությունն այդպես էլ չօգտագործվեց։

Ըստ նրա` ռազմարդյունաբերության կոմիտեի նախկին ղեկավար Ավետիք Քերոբյանն ու ՀՀ ԶՈւ ԳՇ նախկին պետ Մովսես Հակոբյանը բավականին ուշագրավ բացահայտումներ արեցին ձեռք բերված զինատեսակների մասին, մինչդեռ վարչապետն այդ ֆոնին դիմում է պրիմիտիվ մանիպուլյացիաների։

«Չունենալով որևէ հոդաբաշխ, տրամաբանությանը համահունչ բացատրություն` Փաշինյանը փորձում է մարդկանց ոչ բարձր իրավագիտակցությունը չարաշահել, բայց հետզհետե փողոցում հավաքվում է կրիտիկական զանգված, գնալով այն մեծանում է։ Մենք օրենքի սահմաններից դուրս չենք գալու, օգտագործելու ենք ամբողջ զինանոցը, որ հասարակությանը տրվել է օրենքներով ու Սահմանադրությամբ»,– նշեց ՀՅԴ անդամը։

Խաչատրյանի գնահատմամբ` իրավիճակն արցախյան հատվածում և Հայաստան–Ադրբեջան սահմանի ամբողջ երկայնքով ճակատագրական է։

Ըստ նրա`վարչապետը երկրում սուգ է հայտարարում պատերազմի ավարտից 40 օր անց, որպեսզի նույնիսկ մարդկանց վիշտը ծառայեցնի իր քաղաքական նպատակներին և հարաճուն ժողովրդական ընդվզմանը հաղորդի գոնե եռօրյա դադար։