Պատերազմի ժամանակ եղել է գթության քույր, անհրաժեշտության դեպքում նաև զինվոր․ ՀՕՄ-ը հուշ երեկո է կազմակերպել Աղավնի Դանիելյանի ծննդյան 60-ամյակին

Նա   ասել  է, որ  Աղավնի  Դանիելյանը  դեռևս   1980-ական     թվականների  սկզբներին    Արցախում  ծավալել   է  մի  գործունեություն, որն  այժմ   իրականացնում  են   բարեսիրական  բոլոր   կազմակերպությունները:

 

«Ինքս  անձամբ  ծանոթ   չեմ  Աղավնիի  հետ, բայց  լսելով   իր    բարեկամներին,համագյուղացիներին,կուրսընկերուհիներին, ծանոթներին՝  տպավորություն  է  ստողծվել, որ     նա     պարզ, հասարակ, բարեսիրտ, հոգատար, հայրենիքին   նվիրված     կին  էր: 

Նա    իր  մեջ   կրում  էր  հայուհու   իսկական    կերպարը:  Աղավնին պատերազմի   ժամանակ  եղել  է   գթության  քույր  և  անհրաժեշտության  դեպքում  նաև   զինվոր:Այսօրվա  միջոցառումը    նպատակ  ունի     մեկ  անգամ  ևս  հիշել   Աղավնիին, ինչպես  նաև  ուղերձ  հղել  երիտասարդությանը, թե  ինչպիսին   և   ինչ   հատկանիշներով   պետք  է  օժտված  լինի իսկական  հայուհին:  Նա   մեծացել  է  մանկավարժի    ընտանիքում՝  դաստիարակվել   հայրենասերի   գաղափարով: Նա  մտածելակերպով, հավատով  զինվոր  էր, գիտեր    Արցախ  աշխարհի   պատմական    անցյալը  և  հավատում  էր    գալիքին:  Ցավոք  նա  ունեցել  է  շատ   կարճ   կյանք. մահացել  է 1996  թվականի   նոյեմբերի  2-ին՝   37  տարեկան  հասակում, Շուշի-Ստեփանակերտ ավտոճանապարհին  տեղի  ունեցած  դժբախտ    պատահարի   արդյունքում»,-ավելացրել  է  Ա. Հարությունյանը:

 

Աղավնի  Դանիելյանի   եղբորորդի     Գառնիկ  Դանիելյանը, ով Երևանից     Արցախ  է  եկել    մասնակցելու    միջոցառմանն  իր    խորհին  շնորհակալություն  է   հայտնել   ՀՕՄ-ին՝     իր  հորաքրոջ     հիշատակը    վառ   պահելու  համար:

Խոսելով   հորաքրոջ  մասին  նա  մասնավորապես  ասել է. «Աղավնին  հայրենասեր  էր, նա  այդպես  էր   դատիարակում  նաև   մեզ,  և   իր  օրինակը   ոգևորող  էր   բոլորիս  համար: Նա  կոչ  էր  անում բոլորին, որ    երբեք      չլքեն  Արցախը, որովհետև    Արցախն  իր    համար    սրբություն  էր, ընտանիք: Նրա  կարծիքով՝  չկա  ավելի  թանկ  ու  ավելի  կարևոր     սրբություն   քան  հայրենիքն  է: Նա  միշտ  կողմնակից  էր, որ  հայրենիքի   փրկությունը  հայ   ժողովրդի   միասնականության   մեջ  է: Հպարտ  եմ, որ  ունեցել  եմ  Աղավնու  պես     հորաքույր:   Ուրախ  եմ, որ   Աղավնու   ու  նրա   նմանների     շնորհիվ   այսօր  ունենք  ազատ, անկախ Արցախ  և  համոզված եմ, որ     Արցախն  այսուհետ  ևս    նոր   Աղավնիներ    կծնի, ովքեր  նույնպես  նվիրված   կլինեն   իրենց   հող   հայրենիին»:

Աղավնի    Դանիելյանի    կուսընկերուհի,    գրող, լրագրող  Նվարդ  Ալեքսանյանը՝   խոսելով  Աղավնու   մասին՝   ասել է, որ  իր  համար   այսօրը   շատ   հուզիչ  է, որովհետև    Աղավնին  իսկապես   արժանի  է  մեծարման  ու  դրվատանքի:

«Հայրենիքի   պաշտպանության  գործում   յուրաքնչյուրի  գործը  շատ կարևոր  է:   Աղավնին   թողեց  իր  հանգիստ  կյանքը  Երևանում  և    այդ  օրերին    եկավ  Արցախ՝  իր  ծննդավայր: Նա     ինչով  կարողանում  էր   ձգտում  էր   օգտակար  լինել, հասնել  այն  բաղձանքին, որը   բոլորինն է: Նա  իր  գործով, աշխատանքով,   ներկայությամբ  եղել  է  շատ  վառ  կերպար: Իր  նուրբ  մարմնում  ուներ  ուժող  ոգի: Կարողանում  էր  իր   շրջապատին    վարակել լավով, գեղեցիկով: Նշեմ  նաև, որ   երբ  «լուռ»  էր    ԱՀ  ռադիոն  և  հեռուստատեսությունը, Աղավնին  գաղտնի    հաղորդավար  էր  աշխատում.  նա  այն   ձայնն  էր, որն  ասում  էր՝  կանք, կլինենք  և   միշտ  էլ   հաղթանակը  մերն  է  լինելու»,-նշել  է  Ն. Ալեքսանյանը:

 

Միջոցառմանը    ներկա   Աղավնիի     համագյուղացիները, աշակերտները, ծանոթները     կիսվել  են  իրենց  հիշողություններով. նրանք   Աղավնիին  հիշել     են, որպես   օրինակելի,  բարի  կամքի   տեր, հայրենանվեր, անսպառ  եռանդով, գեղանի,  գրագետ   ու    հոգատար  անձնավորություն: