Երկրում չենք կարող ունենալ իրավիճակ, որ լինի անձի պաշտամունք կամ միակուսակցական համակարգ

Արագածոտնի  նախկին  մարզպետ, տնտեսագետ, ՀՅԴ անդամ Աշոտ Սիմոնյանը ռեյտինգային թեկնածու է առաջադրվել թիվ 7 ընտրական տարածքում, որն ընդգրկում է Արագածոտնի մարզը: Yerkir.am-ի հետ զրույցում նա խոսել է մարզի  լուծված և չլուծված խնդիրների, ինչպես նաև անձերի պայքարում գաղափարով ներկայանալու  դժվարությունների մասին:

 - Որպես մարզպետ` ի՞նչ հասցրեցիք անել այս կարճ ժամանակահատվածում Արագածոտնի մարզի համար, ի՞նչ առաջնային հարցեր մնացին չլուծված:

- Յուրաքանչյուր մարդ, անհատ պետք է գիտակցաբար մոտենա այն աշխատանքին և պաշտոնին, որ իրեն առաջարկում են: Երբ պատասխանատվության զգացումը  չափելի է դառնում քեզ համար, ինքդ քեզ հարց ես տալիս՝ արդյո՞ք այդ պատասխանատվությունը կարող եմ  վերցնել և դրա տակից պատվով դուրս գալ: Դաշնակցականի համար պատասխանատվությունը 2 վեկտոր ունի` կառավարության, մարզի, ժողովրդի առջև, նաև՝ կուսակցության: Մենք միշտ առաջնորդվում ենք հետևյալ սկզբունքով՝ ինքնանպատակ որևէ բան գոյություն չունի: Այսինքն՝ մենք միշտ նայում ենք այս պրիզմայով՝ համատեղելի՞ է, թե՞ ոչ,  ըստ այդմ՝ որոշում ենք ստանձնել այդ պաշտոնը: Այս կամ այն նշանակումների դեպքում շատ է խոսվում տարիքի մասին: Մեր պատմության հարյուրամյակում միշտ էլ երիտասարդներն են առաջամարտիկ,  լոկոմոտիվ ուժը եղել, որոնց հետևից փորձել ենք մեր ընթացքը կառուցել: Երիտասարդի մտածելակերպը, երևույթներին նոր աչքով նայելն ինձ մնացածից տարբերվելու, կարճ ժամանակահատվածում մեծամասնության կողմից ընդունելի  լինելու հնարավորություն տվեց:  Ինչ վերաբերում է արվածին, ամենակարևորը՝  չինովնիկի նոր կերպար ներկայացրեցի հանրությանը: Մեզ մոտ  մարզպետը, պաշտոնյան ավելի շատ որպես բացասական կերպար են ընկալվել, քան դրական: Ես իմ առջև խնդիր էի դրել՝ չինովնիկի մեկ այլ կերպար պիտի ձևավորեմ, և Արագածոտնու բնակիչը պիտի հասկանա, որ մարզպետը նախևառաջ սովորական մարդ է, հետո նոր`  պաշտոնյա:  Այդ գաղափարն էր, որ արմատավորվեց և ընդունելի դարձրեց ինձ: Սա փորձեցի տարածել ամբողջ աշխատակազմի  վրա:

Երկրորդ՝ եթե ուզում ենք, որ  մեր մարզում, գյուղում որևէ դրական փոփոխություն լինի, ապա ամեն մի բնակիչ պիտի այդ փոփոխության անմիջական կրողը դառնա: Չի լինի արդյունք, եթե ընդհանուրն իրեն չզգա որպես այդ փոփոխության տեր, եթե լինի էլ՝ շատ դանդաղ: Մարդկանց հետ հաղորդակցվելով` ես փորձեցի ցույց տալ` եթե ուզում ենք լավ երկրում, մարզում, գյուղում ապրել, ապա դրան հասնելու հարցում դեր ունի մեզնից յուրաքանչյուրը՝ դպրոցի պահակից մինչև պաշտոնյա:  Դրա շոշափելի արդյունքները զգացնել են տալիս: Մենք 2017-2025 թվականների` մարզի զարգացման  ռազմավարական պլան ունեցանք: Առաջին անգամ ոչ թե օդում բառեր էին ասվում,  այլ ունեինք հստակ ժամանակացույց, նշված էին առաջնահերթությունները: Որոշ բաներ հասցրեցինք անել, որոշ խնդիրներ չհասցրեցինք լուծել:

- Ինչո՞ւ ընտրողը պիտի իր ձայնը տա Դաշնակցությանը և Ձեզ՝ որպես դաշնակցական ռեյտինգային թեկնածուի:

- Մեծամասնությունն այսօր իր վստահությունը հայտնում է ոչ թե քաղաքական ուժին, այլ  Նիկոլ Փաշինյանին: Այս երևույթը չի կարող երկար շարունակվել: Մենք չենք կարող  երկրում ունենալ մի իրավիճակ, որ լինի անձի պաշտամունք կամ միակուսակցական համակարգ:

Թե ինչո՞ւ Դաշնակցությանը և ինձ ձայն տալ, պատասխանեմ շատ պարզ՝ 128 տարվա պատմության  ընթացքում Դաշնակցությունը միշտ եղել է  ժողովրդի կողքին, հային և հողին հավատարիմ, մեր գործողությունները միշտ  միտված են եղել հայի տեսակը պահելուն, որտեղ էլ նա լինի: Վստահ եմ, որ հուզական այս վիճակը երկար չի շարունակվի, ջրերը պարզանալու են, կարևոր է լինելու,  թե որ ուժն ինչ տեսլական ունի երկրի ներկայի և ապագայի վերաբերյալ,  և  կունենանք  մաքուր  վիճակ:

- Բայց Դաշնակցության նկատմամբ հասարակության վերաբերմունքը միանշանակ չէ, և կան կարծիքներ, որ Դաշնակցությանը հիմնականում ձայն են տալիս ՝ հաշվի առնելով  ազգային հարցերում արտաքին քաղաքական դիրքորոշումը:

- Կրկնում եմ՝ այսօր  քաղաքական ուժին ձայն են տալիս ոչ թե գաղափարի համար, այլ անձի: Այո, լինելու է անձնավորված ընտրություն: Այսօր ընտրողների մեծամասնությանը չի հետաքրքրում, թե քաղաքական ուժն աշխարհաքաղաքական ինչ  հայացք և տեսլական ունի, կամ շատ քիչ տոկոսին է հետաքրքրում սա: Եթե ընտրողն առաջնորդվեր  գաղափարով, թե ով  ինչ  արժեքի կրող է, արդյունքները պիտի լինեին և լինեն ավելին: Ընտրողին  նույնիսկ չի հետաքրքրում, թե այս կամ այն անձը, որ ուժի ցուցակով է առաջադրված: Այսինքն՝ կա  Փաշինյանը և նրա թիմը, և կան առանձին անհատ թեկնածուներ, որոնք տարբեր ուժերի ցուցակներում են:

- Այս  դեպքում  ինչպե՞ս եք մրցակցելու, ինչպե՞ս եք ընտրողին, որն անձին է ընտրում, ձեր կողմը բերելու:

-Եթե ավելի շատ ժամանակ ունենայինք, բոլոր ոլորտների հետ կապված մեր պատկերացումները կներկայացնեինք: Հայաստանը սահմանադրորեն սոցիալական  պետություն է, բայց միշտ խնդիր ենք ունեցել, երբ  լիբերալ քաղաքականությանը որպես հակակշիռ փորձել ենք բերել մեր մոտեցումը, որը, ցավոք, կառավարությունների ծրագրերում ներկայացված չի եղել: Կգա մի ժամանակ, երբ գաղափարի համար կընտրեն: Նայեք ռեյտինգային մեր թեկնածուներին և մյուսների. մենք ով ենք,  նրանք՝ ով:  Այո, անձի մասով էլ չենք զիջում և առավելություն ունենք: Միակ ուժն ենք, որը չի փոփոխվել, 77 ռեյտինգային թեկնածուների շարքում մեր թեկնածուներն են, որոնք տարբեր ժամանակ տարբեր ուժեր չեն ներկայացրել, տասովշչիկներ չեն եղել, ընտրակաշառք բաժանող չեն եղել, կուսակցություն չեն փոխել: Մեր առավելությունն ակնառու է:

Զրուցեց Մարիամ Պետրոսյանը