Խուճապահար մարդիկ համոզվեցի՞ն, որ ապրիլի 6-ին ոչ մի պայմանագիր էլ չէր ստորագրվելու Փաշինյանի ու Ալիևի միջև։
Վստահ եմ, կլինեն շատերը, որոնք դեռ երեկ Արցախի բնակիչներին կոչ էին անում դուրս գալ, քանի որ «ապրիլի 6-ին Արցախը տալու են», իսկ ապրիլի 7-ին լուրջ դեմքով կհայտարարեն, որ իրենք գիտեին նման ելքը։
Մյուս կողմից ՀՀ իշխանությունները իրենք օգտագործեցին Բրյուսելի թեման' ամեն անգամվա նման խուճապ տարածելով առաջիկա ապոկալիպսիսի մասին, և երբ դա տեղի չի ունենում, միանգամից թուլանում է հանրային կուտակված զայրույթը, և մարդիկ մոռանում են նաև Փաշինյանի իշխանության մյուս հանցանքները։
Իրականում նույն Փաշինյանը և նրա կողքի մարդիկ ուրախ կլինեն հանձնել Արցախը, Սյունիքն ու ապրել կուշտ փորով, բայց ամեն ինչ չէ, որ նրանք միայնակ կարող են որոշել։
Շաբաթներ շարունակ կրկնում էի, որ խաղաղության պայմանագիրը հիմա չկա ոչ մեկի օրակարգում, մանավանդ որ ինչպես գերտերությունները (ԱՄՆ, ՌԴ), այնպես էլ Թուրքիան ու Մեծ Բրիտանիան դեռևս ամբողջապես չեն բաժանել մեր տարածաշրջանը։ Դրան ավելացնենք նաև Հայաստանում ներքաղաքական ու ազգի հայրենասեր հատվածի դիմադրությունը, որն այս անգամ ավելի կազմակերպված ձևով թույլ չի տալիս, որ Փաշինյանը մեր թշնամու հետ գնա նոր գործարքի։
Ինչպես ավելի վաղ ասում էի, հիմա էլ հաստատում եմ, ապրիլի 6-ի հանդիպումը մեծ հաշվով քաղաքական գալչկա էր՝ հայտարարության տեսքով։
Նաիրի Հոխիկյան
Լրագրող, փորձագետ