Լա՛վ եմ արել, լա՛վ եմ անում, կարու՛մ եմ՝ անում եմ

Ամեն օր մի նոր լկտիություն ու այլանդակություն է բացահայտվում կամ բացեիբաց տեղի ունենում՝ Նիկոլի ու նրա անմիջական ենթակաների մասնակցությամբ:

Այդ շարքի ամենից անմեղ իրադարձությունը մամուլում որպես «շիշ բռնող» հայտնի, լրագրողի միկրոֆոն թռցնող Հայկ Սարգսյանի հարսանիքն էր: Դա, իհարկե, զուտ անձնական բնույթի իրադարձություն է, ուստի չենք մանրանա: Թերևս կարող էին ավելի համեստ պսակադրություն անել, այլ ոչ մետրերով չափվող տորթերով և հրավառություններով: Բայց, սրանք չէ՞ որ, նիկոլական են:

Շատ ավելի հետաքրքրական է, որ նույն Հայկ Սարգսյանին կամ նրա ընկերներին վերագրվող հանգստավայրերից մեկը, թշնամու կողմից Հայաստանի սահմանների վրա հարձակման վերջին ակտիվացման հետ միաժամանակ, զբաղված է հանստացողներ ներգրավելու գովազդով: Դա արդեն բացահայտ ցինիզմ է ու սադրիչ պահվածք:

Սակայն դա միակ օրինակը չէ:

Տեսեք, Նիկոլի «պոչը բռնելու» և այդ «պոչը» բավականին լավ «յուղելու» հանգամանքներում վերստին ԱԺ ներթափանցած օլիգարխ Խաչատուր Սուքիասյանի եղբայրը՝ Ռոբերտ Սուքիասյանը, Երևանի կենտրոնում, կարելի է ասել՝ օրը ցերեկով (դեպքը երեկոյան 19-ի սահմաններում է եղել, հուլիսի 18-ին) գնդակահարել է մի քաղաքացու՝ վիրավորելով վերջինիս: Այ էդպես, վերցրել է ատրճանակն, ցուցադրաբար լիցքավորել է ու կրակ է բացել փողոցի մեջտեղում, ԱԱԾ շենքի դիմաց:

Շքե՞ղ է, չէ:

Եվ քանի որ դա Խաչատուր Սուքիասյանի եղբայրն է, ո՛չ Նիկոլի ու «Ազատություն» ռադիոկայանի ձայնն է լսվում, թե բա՝ հասեեեեք, այս ի՜նչ է կատարվում և այլն (դե, այն կաղկանձը, որ դրանք մի 25 տարի բարձրացնում էին ցանկացած նման միջադեպի հետ կապված), ոչ էլ, բնականաբար, նրանց անմիջական տիկնիկավար դեսպանատների վնգստոցը: Դե գիտեք, դա հանրահայտ ամերիկյան մոտեցում է՝ «Սամոսան շան տղա է, բայց նա Վաշինգտոնի շան տղան է...»: Դե Նիկոլն էլ է իրենցը, Գռզոն էլ, ինչո՞ւ պիտի ձայն հանեն: Դե լավ, սատանան այդ ծախված օտարազգի դիվանագետների, հայազգի ներկայացող ծախու «իրավապաշտպան» սորոսական գործակալների հետ:

Մանավանդ, որ մեկ այլ խիստ բնութագրական օրինակ կա: Նիկոլի ու նիկոլականների կեղծավորության, երկերեսանիության, ցածրության տեսանկյունից՝ այցեքարտայի՛ն օրինակ: Նրա նշանակած Սյունիքի մարզպետ աշխատող Մելիքսեթ Պողոսյանի որդուն արդեն մեկ ամիս է՝ հետախուզում են, սակայն հորը գործիչ չեն հանում։ Նենց այդ ամենը գնում, կարծես այդպես էլ պիտի լիներ։ Կհիշեք՝ Վայոց ձորի մարզպետ Տրդատ Սարգսյանին, որ սկանդալային պատմության մեջ էր հայտնվել՝ գլխավոր գործող անձի դերում՝ բանակի փոխգնդապետ Արա Մխիթարյանի վրա հարձակվելու, մի խումբ հանցակիցների կողմից դաժան ծեծի ենթարկելու և, ըստ էության՝ սպանության փորձ կատարելու հետ կապված: Անգիտակից վիճակի հասցված և գլխուղեղի ծանրագույն վնասվածքներ ստացած փոխգնդապետի հայրը և հարազատները մեղադրում էին ուղղակիորեն Նիկոլի մտերիմ, նրա հաշվին Վայոց ձորի մարզպետ դրված Տրդատ Սարգսյանին: Եվ ի՞նչ: Ճիշտ է, Նիկոլը բարձր է գնահատում Տրդատ Սարգսյանի այդ արարքը և փոխգնդապետ, պարզապես հայ զինվորական Արա Մխիթարյանին ծանրագույն վնասվածքներ հասցնելու համար պարգևատրում է Տրդատին՝ ՔՊ ցուցակով մտցնելով ԱԺ:

Գիտեք, նախկինների մասին ինչ էլ գրեն կամ չգրեն, անհերքելի փաստ է, որ բժիշկ Վահե Ավետյանի դաժան ծեծի ու մահվան (սպանության) հետ կապված, իշխանական խմբակցության պատգամավոր, ՀՖՖ նախկին նախագահ Ռուբեն Հայրապետյանը հանրային ճնշման պայմաններում և իր քաղաքական առաջնորդի հորդորով վայր դրեց պատգամավորական մանդատը: Պատճառն այն էր, որ ռազմական բժշկի վրա հարձակումը տեղի էր ունեցել տվյալ պատգամավորին պատկանող ռեստորանային համալիրում, այդ համալիրի աշխատակիցների կողմից:

Բայց հիմա իրավիճակ է փոխվել. մեկը, ով առնվազն հարազատների կողմից մեղադրվել է իրենց որդուն, ըստ էության սպանելու մեջ, պատգամավորական մանդատով է պարգևատրվում Նիկոլի կողմից: Ինչպես, ասենք, փետրվարի 31 հայտնաբերած Արշակյանը պարգևատրվում է լրագրողի վրա խուլիգանական դրդումներով հարձակվելու համար: Կամ նույն Հայկ Սարգսյանը, որը որևէ կերպ աչքի չընկավ, որպես խորդարանական, սակայն կհիշվի որպես Փաշինյանի ջրի շիշը բռնելով և լրագրող Սյուզի Բադոյանի միկրոֆոնը առևանգելով և դարձյալ, պատժվելու փոխարեն, ստանում է հերթական մանդատը։ Կարելի է չկասկածել, որ, օրինակ Խաչատուր Սուքիասյանի եղբորն էլ «Արիության մեդալով» կպարգևատրեն, իսկ դատել կտան նրա կողմից արձակած կրակոցից տուժած անձնավորությանը:

Հիմա ամենակարևոր հարցը: Ինչո՞վ է պայմանավորված Նիկոլի ու նիկոլականների այս վայրագ սանձարձակությունը, այս գերլկտի ու բացարձակապես բոլորի, օրենքների ու ամեն ինչի վրա թքած ունեցած պահվածքը և խլրտուքը:

Հասկանալի է, որ դա անպատժելիության զգացողությունից է: Բայց որտեղի՞ց այդ զգացողությունը:

Բանն այն է, որ թե՛ Նիկոլը, թե՛ նրա մտերիմները գերհամոզված, գերվստահ են, որ իրենք, առանձին-առանձին ու իրենց քպախմբով արդե՛ն լիովին մարսել են իրենց գործած անններելի ոճիրները: Իրենք վստահ են, որ մարսել են Արցախը դավաճանաբար թուրքին հանձնելը: Իրենք վստահ են, որ մարսել են Հայոց բանակի ավելի քան 5000 զինվորների ու սպաների մահվան մատնելը, իրենք վստահ են, որ մարսել են ազգի ու պետության դեմ գործած ծանրագույն հանցանքները: Այ հենց դրանից էլ ավելի ու ավելի են լկտիացել:

Արմեն Հակոբյան

Հ.Գ. Ի դեպ, թալեաթն էլ էր վստահ, որ մարսել է, մինչև...