Շնորհակալություն, որ այդ օրը սափրված չէիք...

Հովիկ Աֆյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է. «Երբ ես քսանքանի տարեկան երիտասարդ տղա էի, Ռուբեն Հովսեփյանին մի անգամ զանգեցի, որ հարցազրույց անեմ: Թեման ինքս էի ընտրել՝ «Հայաստանի ապագան»: Ճշտեց՝ ե՞րբ, ասացի վաղը, ասաց՝ «Դե վաղը կզանգես»: Զանգեցի, մինչ այդ, գիշերը նորից կարդացի/ոչ ամբողջությամբ/ Մարկեսի գրած եւ Հովսեփյանի թարգմանած՝ «Հարյուր տարվա մենությունը»: Ասացի՝ «Ասացիք, որ այսօր զանգեմ, զանգել եմ»: Ասաց՝ «Գիտե՞ս, չեմ կարող. սափրված չեմ...»:

Հետո ես հասկացա, ավելի ճիշտ իմացա, որ Ռուբեն Հովսեփյանը երբեք էլ սափրված չի եղել, ու քանի որ այն ժամանակ անփորձ տղա էի, Ռուբեն Հովսեփյանի այդ պատասխանից շատ բան չհասկացա: Հետո, երբ երեսունքանիս դարձա, այդ շատ բանը հասկացա ու կհիշեմ:
Շնորհակալություն, որ այդ օրը սափրված չէիք, հարգելիս, որովհետեւ եթե սափրված լինեիք, ապա ես կամաչեի հիմա, որ նման զրույց ենք ունեցել: Հարցերը պահել եմ, հիմա կարդում եմ ու ամաչում...
Շնորհակալություն»: