Սերիալային սուպերռեալիզմ

Հայ սերիալիստների տաղանդը, անտարակույս, սահմաններ չի ճանաչում: Ահավասիկ` մինչ հայությունը տագնապով ու անհանգստությամբ հետևում է սիրված դերասան Գուժ Մանուկյանի առողջական վիճակին, մինչ լրատվամիջոցներից հուսադրող տեղեկություններ են հասնում, ինչպես, օրինակ, Yerkir.am-ի կայքից, որ «Իզմիրլյան» բժշկական կենտրոնում բուժվող դերասանն ապաքինման փուլում է և այսօր կամ վաղը դուրս կգրվի հիվանդանոցից, հանկարծ պարզվում է, որ հայ շա՛տ առաջադիմած սերիալամիտքը հղացել է դերասանին հենց հիվանդանոցի մահճում բռնեցնելու և նրան բացառիկ ռեալիստական ոճում խաղացնելու գաղափարը:

Վստահ եմ` ոչ միայն տողերս գրողը, այլև շատ ու շատ հեռուստադիտողներ էին երեկ ապշանքով նայում, թե ինչպես է Գուժ Մանուկյանը խաղում «Արմենիա» հեռուստաընկերության եթերով հեռարձակվող «Հարազատ թշնամի» (թե՞ «Թշնամի հարազատ») սերիալի հերթական սերիալում: Իրավիճակը միանգամայն հիվանդանոցային էր` դերասանն իսկապես պառկած էր, իսկապես թույլ ու գունատ էր և… խաղում էր: Տեսնես Փարաջանովի կամ, ասենք, Ֆելլինիի մտքով երբևէ անցե՞լ է իրականում մեռնող դերակատարից մեռնողի աներևակայելի ռեալիստական կերպար ստանալ, թե՞ դա միայն հայ սերիալիստների հանճարի արդյունքն է:

Վախենամ՝ այստեղ մենք իսկապես անկրկնելի ենք և աննախադեպ «հանճարեղ»:

Հ.Գ.: Մեռնողի օրինակը, թերևս, պատշաճ չէր, հեռու Գուժ Մանուկյանից:

Լ. Սարգսյան