Ճի՞շտ ենք ընկալում իմաստը

Մամուլի ազատության համաշխարհային օրն այս տարի մեզ համար առանձնակի նշանակություն ունի, որովհետեւ այն դիմավորում ենք դատական եղանակներով ազատ մամուլը խեղդելուն ուղղված արշավի պայմաններում:

Երբ օլիգարխներն ու իշխանության ներկայացուցիչներն են փորձում լռեցնել լրատվամիջոցներին, դրա տակ տեսնում ենք թաքցված շահեր, ամբիցիաներ: Բայց երբ արդեն լրատվամիջոցներն են սկսում նույն լեզվով իրար հետ հարաբերություններ պարզել, հասկանալի է դառնում, որ խնդիրը միայն օլիգարխներինը չէ, այլ՝ հասարակությանը: Եվ խոսքի ազատության կամ մարդու արժանապատվության հարգման սկզբունքներն ավելի հաճախ միջոց են դառնում այլ խնդիրներ լուծելու համար: Արդյունքում՝ լրատվական դաշտում խորանում է ջլատումը:

Օրերս նաեւ խոսքի ազատության պաշտպանության նպատակով տեղեկատվական վեճերի խորհուրդ է ձեւավորվել, որի կազմում լրագրողներ, ոլորտի կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ են: Նախաձեռնությունը լավն է. ոլորտի ինքնակարգավորման յուրօրինակ մեխանիզմ է ձեւավորվում: Սակայն որքանո՞վ այն արդյունավետ կլինի, եթե լրագրողական կազմակերպության նախագահը կարող է առանց գործերի ու իրավիճակների միջեւ տարբերակումներ դնելու հայտարարել, թե չի կարող արդարացնել օլիգարխների բարի համբավը վարկաբեկելու` լրատվամիջոցների պահվածը: Փաստորեն, հարց է առաջանում, թե ինքներս արդյո՞ք ճիշտ ենք ընկալում խոսքի ազատության սկզբունքի իմաստը: