Սիրում եմ դիտել կտավիս ու դիտորդի «երկխոսությանը». բացվել է նկարչուհի Անի Մուրադյանի ցուցահանդեսը

«Փյունիկ» ցուցասրահում տեղի է ունեցել նկարչուհի Անի Մուրադյանի (Animoor)-ի նկարների  առաջին անհատական ցուցահանդես-վաճառքը։ Ցուցահանդեսի բացման առիթով Yerkir.am-ը զրուցել է նկարչուհու հետ:

-Ինչպե՞ս սկսեցիք ստեղծագործել, հատկապես ի՞նչ ժանրով եք նկարում։

-Նկարում եմ մանկուց, սովորել եմ Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի պետական քոլեջում, գրաֆիկ դիզայներ եմ։ Նկարելու հստակ ժանր չունեմ, կտավներումս հիմնականում գերակշռում է աբստրակտ ռեալիզմը։

-Քանի՞ աշխատանք ունեք, ցուցասրահում քանի՞սն են ներկայացված:

-Ունեմ 60 աշխատանք, ցուցասրահում ներկայացված են 25-ը։ Երևանում առաջին անհատական ցուցահանդեսն է, այլ ցուցահանդեսներ ունեցել եմ նաև  Փարիզում, Մադրիդում, նաև մեկ օնլայն ցուցահանդես՝ Հունաստանում։

-Ձեր արվեստում ու՞մ դերը կառանձնացնեք,  մասնագիտական ասպարեզում ձեզ համար ո՞վ է նշանակալի դեր ունեցել։

-Կառանձնացնեմ Հարություն Հակոբյանին, ով իմ դասախոսն է եղել։ Նա այնպիսի նկարիչ է ում կուզենայի նմանվել, նրա նման ստեղծագործել։

-Նկարելիս ի՞նչն է ձեզ ոգեշնչում, եւ ինչը խանգարում։

-Ոչինչ, ես նկարելու ընթացքում եմ ոգեշնչվում, իմ կտավն ինձ մեծ էներգիա է հաղորդում, իսկ խանգարող հանգամանքը շուրջս եղող մարդիկ կարող են լինել այդ պահին, քանի որ նկարելիս սիրում եմ միայնակ լինել։

-Որո՞նք են ձեր սիրելի կտավները։

-Տեխնիկական առումով կառանձնացնեմ մինիմալիստական ոճով նկարված լանդշաֆտներով երկու աշխատանքներս, որոնք նոր սկիզբ են իմ նկարչական գործունեության մեջ, դրանք, ինձ համար պարզության և անմիջականության վառ օրինակներ են։

Ո՞րն է նկարներում ձեր ասելիքը։ 

-Դիտողը ինքն է հասկանում, ամեն մի կտավ մի պատմություն ունի, իր ասելիքն ու իր շեշտադրումը, դիտողը միանգամից հասկանում է՝ ինչ է ուզում  վերցնել կտավից։ Ես սիրում եմ դիտել նկարի ու դիտորդի «երկխոսությունը»։

Անժելա Սեդրակյան