Դատողություններ կանացի պոեզիայի առանձնահատկությունների մասին. Վարուժան Ղազանչյան

Բանաստեղծ, հրապարակախոս Վարուժան Ղազանչյանը գրում է.

«Դատողություններ կանացի պոեզիայի առանձնահատկությունների մասին

Իմ այս հոդվածով ես իմ դեմ կարող եմ հանել որոշ կին ստեղծագործողների, բայց միևնույն է պիտի ասեմ:

Մեզ շատ տարբեր է ստեղծել աստված:

Մենք տարբերվում ենք իրարից մարմնի կառուցվացքով, հոգեբանությամբ, մտածողությամբ, արժեքների համակարգով:

Հետևաբար զարմանալի չի, որ կանացի պոեզիան նույնպես շատ տարբերվում է տղամարդկային պոեզիայից:

Երբեմն ասում են պոեզիան, պոեզիա է, կամ արվեստը, արվեստ է, և վերջ: Ոչ մեկը դա չի ժխտում:

Ես միայն ուզում եմ ցույց տալ նրանց տարբերությունը:

Կանացի պոեզիայի հիմնական (իսկ երբեմն միակ) լարը սերն է:

Սերը տղամարդու հանդեպ: Ես երբեմն ասում եմ կատակով. «Կինը մարմնով է մտածում»:

Չկարծեք թե դա միայն մեզ մոտ է:

Վերցրեք համաշխարհային գրականությունը,որտեղ իմիջայլոց կին պոետները շատ - շատ քիչ են:

Եվ դա բնական է: Կինն ու տղամարդը տարբեր առաքելություններ ունեն այս աշխարհում:

Գրվում են իհարկե և հայրենասիրական երգեր (Սիլվա Կապուտիկյան, Հայուհի Սուսաննա Ղազարյան․․․) և կարոտի երգեր՝ մանկություն, ջահելություն…

Զարմանալի էակներ են կանայք: Նույնիսկ հիսուն, վաթսուն և ավելի տարիքում շարունակում են երգել մարմնական, զգայական սերը:

Կնոջ ուղեղը չի ստեղծված աբստրակտ մտածողության համար (ասեք քանի կին փիլիսոփայի անուն կարող եք տալ):

Դա չի նշանակում , որ ես կանացի պոեզիան ստորադասում եմ:

Ես այսպես կասեյի:

Սերը կնոջ համար տիեզերք է, իսկ տղամարդու համար ընդամենը այդ տիեզերքի ամենապայծառ աստղը․․․

Այնպես ինչպես կինը կարող է գրել սիրո մասին՝ տղամարդը կարող է միայն երազել:

Բացառություններ միշտ էլ կարող են լինել, բայց դրանք գալիս են ապացուցելու համար օրինաչափությունը:

Միշտ ձեր (սիրելի կանայք) ՎԱՐՈՒԺԱՆ»: