Փոխարժեքներ
22 11 2024
|
||
---|---|---|
USD | ⚊ | $ 389.45 |
EUR | ⚊ | € 409.74 |
RUB | ⚊ | ₽ 3.86 |
GBP | ⚊ | £ 491.95 |
GEL | ⚊ | ₾ 142.08 |
Արդեն գիտենք, որ ապրիլի 26-ին կայացած` Ղազախստանի նախագահի արտահերթ ընտրություններում հինգերորդ անգամ անընդմեջ այդ երկրի նախագահ է ընտրվել 74-ամյա Նորսուլթան Նազարբաեւը:
Այս կապակցությամբ Նազարբաեւը արդեն շնորհավորանքներ է ընդունում: Ամենառաջիններից մեկը, չսպասելով պաշտոնական արդյունքների հրապարակմանը, նրան շնորհավորել է Իլհամ Ալիեւը:
Բայց ո'չ Հայաստանի, ո'չ Ղազախստանի նախագահների պաշտոնական կայքերը որեւէ տեղեկություն չեն տալիս այն մասին, որ Ղազախստանի նախագահի ընտրություններում հերթական անգամ վստահ հաղթելու կապակցությամբ Նորսուլթան Աբիշեւիչին շնորհավորել է ՀՀ նախագահը: Սա նշանակում է, որ Սերժ Սարգսյանն առայժմ չի շնորհավորել իր ղազախ գործընկերոջը: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Ղազախստանն ու Հայաստանը միեւնույն աշխարհաքաղաքական, տնտեսական կազմակերպությունների անդամ են, օրինակ` ԱՊՀ-ի, ԵՏՄ-ի, ՀԱՊԿ-ի, Սերժ Սարգսյանի շնորհավորանքի ուշացումն առնվազն տարօրինակ է:
Մյուս կողմից, սակայն, լրիվ հասկանալի: Բանն այն է, որ Ղազախստանի նախագահը հայտնի է Ալիեւ կրտսերի նամակները հրապարակայնորեն ընթերցմամբ, որոնք առնչվում են Հայաստանին: Հետեւաբար, ՀՀ նախագահը կարող է եւ շնորհավորական նամակ չհղել Նազարբաեւին կամ առնվազն չշտապել այս հարցում:
Ճիշտ է, Հայաստանը ո'չ տարածքով, ո'չ բնակչությամբ, ո'չ ունեցած ռեսուրսներով, ո'չ էլ, փառք Աստծո, ցմահ նախագահով Ղազախստան չէ, բայց ազգային-պետական արժանապատվությամբ բոլոր երկրները, այդ թվում` Հայաստանն ու Ղազախստանը հավասար են: Հայաստանի նախագահը, առաջիններից մեկը Նազարբաեւին չշնորհավորելով, ելնում է հենց այս` ազգային-պետական արժանապատվությունից:
Հովիկ Աֆյան