Մորս պապի ծնողները 7 հիվանդ երեխային ստիպված գետն են նետել

Թորգոմ Մայիլի պատմությունը

Կարս

Սրբուհի Դավթյանն ArmenianGenocide100.org-ին է ներկայացրել իր մոր պապի՝ Թորգոմ Մայիլի պատմությունը: Նա մեկն է եղել ընտանիքի 12 երեխայից: Գաղթի ճանապարհին նրա քույրերն ու եղբայրները հիվանդացել են ջրծաղիկով: Ճարահատյալ ծնողները 7 հիվանդ երեխային նետել են գետն  և ճանապարհը շարունակել:

«1915 թվական, ձմեռ: Մի երջանիկ ընտանիք էր ապրում Ղարսի կենտրոնում: Տան հայրը` Հմայակ Մարտիրոսյանը, իր օրվա հացը վաստակում էր կազակների համար ճտքավոր կոշիկներ կարելով: Իսկ տան մայրը` Կալիպսեն, տնային տնտեսուհի էր ու խնամում էր իր 12 երեխային:

Բայց ահա մի օր լսվեց հայերին տարհանելու գույժը: Հմայակը Ղարսում սիրված ու հարգված էր` իբրև լավ արհեստավոր: Բայց, տեսնելով, թե թուրքերը ինչպես են վարվում հայերի հետ, որոշեց ընտանիքի հետ լքել Ղարսը: Երեխաների վրա կապեցին ոսկեղենն ու մի քանի հայ ընտանիքներով ընկան ճամփա: Երկար ճանապարհ անցավ բազմազավակ ընտանիքը:

Ձմեռ էր, ու երեխաները հիվանդացան ջրծաղիկով: Հիվանդ երեխաների հետ ճանապարհն ավելի դանդաղ էին անցնում:

Դեռ նոր էին հասել Եփրատ գետի ափ, երբ իմացան, որ թուրք զինվորները գալիս են իրենց հետքերով: Սարսափահար Հմայակն ու Կալիպսեն հիվանդ երեխաներին գցեցին գետն ու առողջների հետ մի կերպ փախան ու հասան Արևելյան Հայաստան` Ալեքսանդրապոլ` Թուրքի մայլա: Այդ ողջ մնացած հինգ երեխայից մեկը, ով այդ ժամանակ 10 տարեկան էր, հենց իմ մայրիկի պապիկն է եղել` Թորգոմ Մայիլը»: