Հերոս դառնալու խորհրդի գաղտնիքը` ըստ Լևոն Խեչոյանի

Այսօր արձակագիր Լևոն Խեչոյանի ծննդյան օրն է: Խեչոյանն այսօր կդառնար 60 տարեկան:

Խեչոյանի առաջին ժողովածուն լույս է տեսել 1991-ին` «Խնկի ծառեր» վերնագրով։ 1995-ին լույս է տեսել «Արշակ արքա, Դրաստամատ ներքինի» պատմավեպը։ «Արշակ արքա, Դրաստամատ ներքինի» վեպը թարգմանված է ռուսերեն: 2000 թ. «Սև գիրք, ծանր բզեզ» վեպի համար արժանացել է ՀՀ պետական «Ոսկե եղեգն» մրցանակի։

2013-ին ՀՀ նախագահի հրամանագրով պարգևատրվել է «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 2-րդ աստիճանի մեդալով, սակայն հրաժարվել է ստանալ մեդալը, նշելով. «Շնորհակալ եմ վստահության համար, սակայն երբ մեր երկրում այս չափի է հասել արտագաղթի ծավալները, ու դրան զուգահեռ՝ սոցիալական ծանր պայմաններին չդիմանալով՝ իմ ազատամարտիկ եղբայրներն այսօր նստացույց են անում,  ես այդ մեդալն ընդունել չեմ կարող»: Վերջին՝ «Մհերի դռան գիրքը» լույս է տեսել գրողի մահից մեկ շաբաթ անց՝ 2014 թվականի հունվարի 15-ին: Խեչոյանը մասնակցել է Արցախյան պատերազմին:

Խեչոյանի ստեղծագործությունները թարգմանվել են ռուսերեն, ուկրաիներեն, անգլերեն, իսպաներեն և այլ լեզուներով: Խեչոյանը մահացել է 2014-ի հունվարի 8-ին` երկարատև հիվանդությունից հետո:

Ներկայացնում ենք մի փոքր հատված Խեչոյանի «Պատմվածքներ: Հատվածներ հարցազրույցներից» գրքից:

«Բոլոր ժամանակներում էլ իշխանության և ժողովրդի միջև մրցակ­ցություն է ընթանում: Իշխանությունները միշտ էլ ժողովրդա­կան հերոսներին զուգահեռ` իրենց ստեղծած կեղծ (պսևդո) հերոս­ներին են ասպարեզ հանում, որոնք հասարա­կու­թյանը ուղղորդելու, ցան­կացած պահի նրա միակամության մեջ խառնակչություն առաջ­աց­նելու, հեշտ կառավարելու ատրիբուտներից մեկն են: Բայց, ի վերջո, ժողովրդի միջից ելած հերոսն է ապրում: Ժողովուրդը չգի­տակցված, բայց գոյություն ունեցող մի զգայարանով, որով աստղի ընկնելը, տարվա երաշտ լինելը, կնոջ` տղա կամ աղջիկ բերելն են գուշակում, այդպես էլ հերոսին` Անդրանիկին, Նժդեհին, Մանթաշ­ովին է ճանաչում: Նրան կորցնելուց` ամբողջ մարմինը տնքում է, ինձ թվում է` հերոս դառնալու խորհուրդը հենց այդ տնքոցի մեջ էլ թաքնված է»: