Ձեռքներդ հեռու՛ այս երիտասարդներից՝ ազնիվ ու իսկական, պատասխանատու ու նվիրյալ. Դավիթ Վանյանը՝ ուսանողական շարժման մասին

Ի՞նչ են արել Ձեզ դաշնակները, որն է՞ նրանց մեղավորությունը։ Այն, որ կյանքն առանց վարդագույն ու երկնագույն ակնոցների ե՞ն տեսնում, այն, ո՞ր սիրուն վերաբերվում են որպես մարդածնության միջոցի՞, այն, որ հացի կռիվ չեն տալիս, այլ լեզվի ու պատվարժանության։ Այն որ, չնայած զինվորականներ չեն, բայց պատրաստ են մի հրամանով զինվորագրվել ու մասնակցել մարտերի, աշխարհի որ ծայրում էլ լինի՞։

Ձեր թերարժեքության բարդույթն են նրանք, Ձեր հիվանդ խիղճը։

Ձեռքներդ հեռու այս երիտասարդներից՝ ազնիվ ու իսկական, պատասխանատու ու նվիրյալ։ Արայիկները կգան ու կգնան, իսկ մեր գետը Ձեր նմանների պատճառով է, որ ծանծաղում է։ Հիմա կասեք՝ իսկ նախկինները՞։ Նրանք էլ Ձեզ պես մի բարի պտուղ չէին, նրանք էլ Ձեզ պես կկորչեն պատմության հորձանուտներում, և կմնան հերոսներն ու նահատակները, ովքեր լույս են տալիս, որ ժամանակակից աշխարհի ապազգային խավարը չտարածվի»: