Միամիտ ռոմանտի՞զմ

Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի անդամի թեկնածուներ ընտրելու համար մրցույթ անցկացնելու` օմբուդսմենի նախաձեռնությունը հետաքրքրական է երկու իմաստով:

Նախ՝ նման պրակտիկա նախկինում երբեք չի կիրառվել: Կառավարման ոլորտում լավագույնների ընտրությունը միշտ եղել է նոմենկլատուրայի մենաշնորհը, եւ երկրորդ՝ օմբուդսմենը,  չափորոշիչներ առաջադրելով, գոնե սահմանում է, թե ինչ որակ է ուզում տեսնել ԿԸՀ-ում՝ առաջնայնությունը տալով ոչ թե քաղաքական կոմպոնենտին, այլ մարդու իրավունքների պաշտպանությանը, անձի հավատարմությանը:

Սա երիտասարդական մտահղացումների ու երեւակայության գործադրման ողջունելի փորձ է: Սակայն շեշտը շատ ավելի արտաքին՝ ցուցադրականության, քան ներքին՝ բովանդակային կողմի վրա է դրված: Որովհետեւ մի կողմից պարզ չէ, թե նրա նշանակած հանձնաժողովն ինչպես է բացահայտելու մարդու իրավունքների պաշտպանությանը մրցույթի մասնակցի հավատարմությունը, եւ թե որքանով է հրապարակված ընթացակարգն իրապես օբյեկտիվ ընտրություն երաշխավորելու:

Եվ խնդիրը բացարձակապես օմբուդսմենի մտադրությունների անկեղծության կամ ձեռնարկի նկատմամբ հավատի մեջ չէ: Բոլոր ոլորտներում արդար ընտրության գաղափարի շարունակական բռնաբարումը վաղուց սպանել է հանրային վստահությունն այդ ինստիտուտի նկատմամբ: