Պետք է սովորենք այնպես կառավարել մեր Երկիրը, որ որևէ ծպտյալ ու բացահայտ ուժի մտքով անգամ չանցնի միջամտել համազգային խնդիրներին․ Գևորգ Դանիելյան

Երբ մենք վեր կանգնենք անձնական շահերի սահմանափակ ընկալումներից, ընդունենք, որ չպետք է թույլ տանք, որ մեր ընչաքաղցությունը բավարարելու գնով մեզ քողարկված կամ բացահայտ պատմություն, մշակույթ, վերջապես վարքագիծ թելադրեն, այնժամ կգիտակցենք, որ մենք կարող ենք ամուր կանգնել սեփական ոտքերի վրա և թելադրել այլոց։ Ուստի անհրաժեշտ է մշակել հազարամյակների համար նախատեսված, ամեն մանրուք հաշվարկած անասելի խորքային տեսլական, որն ուղղված կլինի ազգային ինքնության հուսալի երաշխավորմանը։ Իհարկե, կան հրատապ խնդիրներ՝ անվտանգություն ապահովող Արցախի անկախություն, ռազմագերիների շուտափույթ վերադարձ, Հայրենիքի համար զոհվածների և նրանց ծնողների նկատմամբ խորը հարգանքի ձևավորում, պետության ինքնիշխանության վերականգնում և այլն, սակայն ահռելի տառապանքով ձեռք բերվող բոլոր այս մեծ արժեքները կլինեն հեղհեղուկ, նվազ պաշտպանված, քանի դեռ չեն ձևավորվել խորքային հուսալի մթնոլորտ ապահովող հենասյունները։ Դրանց բացակայության դեպքում, միշտ էլ կարող է հայտնվել մեկը, որը ոչ միայն բոլոր այդ արժեքներից գրեթե անարգել կհրաժարվի, այլև խրոխտ կեցվածքով կհիմավորի, որ դրանք միայն չարիք են։

Մենք պետք է սովորենք ոչ միայն պարզապես կառավարել մեր Երկիրը, այլև կառավարել այնպես, որ որևէ ծպտյալ ու բացահայտ ուժի մտքով անգամ չանցնի՝ միջամտել համազգային խնդիրներին։

Կարող ուժեր կան, դրա համար անհրաժեշտ է սակավաթիվ գիտակների ու նվիրյալների համախմբում, ինչը անչափ բարդ է՝ անհատականությունն է խանգարում (ցավոք, համախմբվելը միջակությունների մոտ է արագ ու դյուրին ստացվում), իսկ հանրության իբր թույլ աջակցության վրա կենտրոնանալը և դժգոհելը անհեռանկար գործ է, նույնիսկ, կարծում եմ, թույլերին բնորոշ․․․:

Գևորգ Դանիելյան

Իրավագիտության դոկտոր