Ի՞նչ կտան կանանց իրավունքների համար մոլեռանդ պայքարողներին ճանաչողական այցերը մեր թանգարաններ. Ա. Հարությունյան

Աշոտ Հարությունյանը գրում է.

«Ի՞նչ կտան կանանց իրավունքների համար մոլեռանդ պայքարողներին ճանաչողական այցերը մեր թանգարաններ:

...Հազարձև ժանյակներ՝ գործված բացառապես հայուհիների ձեռքերով, Ուրֆայի, Մարաշի ասեղնագործ սրբիչներ, թաշկինակներ... Ասեղնագործության տեխնիկայի կատարյալ ձևեր... Այո՛, հայուհիները եղել են ստեղծագործ, հնարամիտ, գեղագիտորեն փայլուն:

... Տարազի պատկերազարդ սրտանոցներ, մարգարտապատ գլխազարդեր, ոսկեթելով ասեղնագործ զպունիներ... մեր հայուհիները գիտեին իրենց լինելիության նշանակությունը և կացության գեղեցիկ ձևերը:

Իսկ եթե կանանց «ստրկամտության» ջատագովներին ցույց տան գերդաստանական օջախի հայուհու կարմիր գոգնոցը, թող ուշադիր նայի այդ գոգնոցի վրա մի քաշված թել կգտնի՞, չի գնտի ???? (էս շարքը անվերջ կարող է լինել)

Մի՞ թե, անթիվ գանձեր ստեղծած, մայր ու ֆիդայի դարձած հայ կինը գոյատևել է բռնության, դաժանության մթնոլորտում... մենք միշտ գերադասել ենք մեր կանանց, մեր ողջ գիտակցությունն ու մշակույթն է կնոջ ուսերին:

Մի՛ ստեղծեք կեղծ օրակարգ, գնացե՛ք թանգարաններ, սիրեք Ձեզ և մեր մշակութային արժեքները մի խառնեք էդ պղտոր ջրերին:

հգ. Նկարում Ակսել Բակունցի մայրիկի՝ Բախչագյուլի, գործած գորգն է՝ բաղկացած 4 կտորից, իր 4 տղաների համար»: