Փաստորեն, ոչ թե իրենք են առաջնորդում, այլ իրենց ընտրած պայքարի ձևը

«Պարադոքս է. սեֆիլյանականները, նորհայաստանները, հիմնադիրխորհրդարանները չեն կարողանում իրենց քաղաքական կապիտալով մարդկանց հրապարակներ հանել, ինչպես որ Հայաստանում ոչ ոք առայժմ չի կարողանում, իսկ ոստիկանության շենք գրավելով ու պատանդներ վերցնելով՝ կարողանում են: Փաստորեն, ոչ թե իրենք են առաջնորդում, այլ իրենց ընտրած պայքարի ձևը: Եվ մի բան էլ. էն, որ ասում են քաղաքական միջոցները չեն օգնում, սուտ է ու բռնությունն արդարացնելու հնարանք: Միջոցը մնում է միջոց, ինչպես գործիքը մնում է գործիք և չի կարող ինքն իրենով ինչ որ գործողություն կատարել: Վստահելի լիդեր և գործողությունների կարճաժամկետ ու երկարաժամկետ պլան, ռազմավարություն չունենալը, այսինքն էդ գործիքն օգտագործող չունենալը օգտագործել չկարողանալը դեռ չի նշանակում, որ միջոցը լավը չէ, կամ չի աշխատում: Դա օգտագործող(ներ)ի խնդիրն է, ոչ թե գործիքի: Բայց ինչպես միշտ է լինում, երբ վարպետը վարպետ չէ, մեղավորը միշտ ձեռքի գործիքը, տվյալ դեպքում՝ քաղաքական մեթոդներն է դառնում: Չգիտես ինչու՝ շատ երկրներում այդ մեթոդները լավ էլ աշխատում են»: