կարևոր
574 դիտում, 9 ժամ առաջ - 2024-11-14 16:41
Քաղաքական

Հայկական պետության լուծարման արարը արագացվել է, այնպես, ինչպես Ուկրաինային վերջին պահին արևմուտքի կողմից շտապ տրվող ֆինանսական փաթեթը․ Վլադիմիր Մարտիրոսյան

Հայկական պետության լուծարման արարը արագացվել է, այնպես, ինչպես Ուկրաինային վերջին պահին արևմուտքի կողմից  շտապ տրվող ֆինանսական փաթեթը․ Վլադիմիր Մարտիրոսյան

ԵՊՀ «Եվրոպական ուսումնասիրությունների կենտրոնի» ղեկավար, քաղաքական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Վլադիմիր Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․

«Հայկական պետության լուծարման արարը արագացվել է, հենց այնպես, ինչպես արագացվել է Ուկրաինային վերջին պահին ուլտրալիբերալ արևմուտքի կողմից շտապ տրվող ֆինանսական փաթեթը, քանի դեռ Թրամփը չի ստանձնել ԱՄՆ նախագահի պաշտոնը:

Փաշինյանի իշխանության ամրության, նրա խաղաղության կոնցեպտի անայլընտրանքի, նրա «թիմի» իրեն հավատարմության, ՀՀ ուժայինների անվերապահ աջակցության, արտաքին և ներքին լեգիտիմության մասին դատողությունները, որքան սխալ ու փուչ են, նույնքան էլ սնանկ ու միֆական: Դա ամենից լավ գիտի հենց Փաշինյանը:

Չգիտեմ այդ փուչ ու սնանկ երևույթների իբր ամրության հավաստմամբ ու ապացուցմամբ բացի իշխանականներից ինչու են նաև հակափաշինյանական որոշ ուժեր գիտակից/անգիտակից զբաղվում: Չնայած գիտեմ ինչու, բայց այն, որ դա իր բնույթով հայկական պետության լուծարմանն ուղղված գործողությունների առումով ազատ դաշտում գործելու արդյունք է՝ ևս փաստ է:

Վստահաբար սուպերբյուրոկրատացած և ներքին մրցակցության մեջ գտնվող այլևս ոչ չքավոր նախկին անապագա քաղ.չքավորները այլևս կորցնելու շատ բան ունեն և վաղուց արդեն մտածում են «անդունդի դիմաց կամ Փաշինյանը կամ իրենք» ընտրության պարադիգմով և սա ոչ միայն առերևույթ է, այլ նաև իրողություն է դառնում և դառնալու, երբ անջատվեն ֆինանսական հոսքերը:

Երկրում կա մեկ հարց և մեկ պնդում:

Հարցը՝ «Սա, երբ ա գնում»:

Պնդումը՝ «Սա լավ էլ պինդ նստածա»:

Սան գիտի, որ գնալու հետհաշվարկը տված է, իսկ մնալու ակնկալիքով վարժությունները մեկը մյուսի հետևից ձախողվում են դեռ մեկնարկ չտված:

Սան լավ գիտի, որ ոչ թե պինդ է նստած այլ իր իսկ ձեռամբ պատրաստված «ռումբի» վրա է նստած ու վախենում է, որ ֆիթիլը առանց զգուշացնելու են վառելու և դա է քաղաքականության օրգանիկան : Չկա իշխանություն չզիջող կամ չհեռացող: Խնդիրն այն է, թե ինչ է մնում հեռանալուց հետո ու ինչ մեծ վախեր է դա առաջացնում հեռացողի մոտ:Հեռացողը դա ավելի լավ գիտի քան իբր հեռացնողները: Իսկ իրական հեռացնողները նույնն են»: