Ամենուր և անընդհատ ճգնաժամ է առաջացնում՝ իբր «ճգնաժամերը կարգավորելու» անվան տակ. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է․ «2018 թվականին տեղի ունեցած իշխանափոխությունից հետո պետությունը բազմաթիվ ճգնաժամերի ու կազուսային իրավիճակների առաջ է կանգնել, որոնց արդյունքում էլ երկրի առաջընթացի ճանապարհին նոր խոչընդոտներ են առաջանում։ Իսկ ճգնաժամերը հաճախ պարզապես արհեստական են ստեղծվում։ Ու այս հարցում իր «անուրանալի» դերակատարությունն ունի հենց Նիկոլ Փաշինյանը, որը վարպետացել է ճգնաժամեր հրահրելու գործում։ Նախ՝ մեղավորներ նշանակելու և միայն իր նեղ քաղաքական շահերն առաջ տանելու համար Փաշինյանն իրավիճակը միտումնավոր տանում է դեպի փակուղի։ Այդպես նա հորինում է օդից վերցրած ինչ-որ իբր «ճգնաժամ» և այդ «ճգնաժամը» կարգավորելու անվան տակ էլ ստեղծում է իրական ճգնաժամային վիճակ։ Հետո թնջուկը միմիայն իրեն ձեռնտու կերպով հանգուցալուծելու համար, որպես կանոն, խախտում է բոլոր գրված ու չգրված ժողովրդավարական կանոններն ու օրենքները, մասնագետների պնդմամբ՝ ոչ մեկ անգամ նաև Սահմանադրությունը։

Իսկ դրա արդյունքում խաթարվում են պետության կարևորագույն ինստիտուտների աշխատանքն ու գործունեությունը։ Այդպես եղավ 2018 թվականի աշնանը, երբ Փաշինյանը հոկտեմբերի 2-ին հանրահավաք հրավիրեց ու ցուցարարների միջոցով նախաձեռնեց ԱԺ-ի շրջափակումը՝ այդպիսով գործադիր իշխանության կողմից ճնշում գործադրելով իշխանության մյուս ճյուղի՝ օրենսդիր մարմնի վրա՝ խախտելով իշխանության ճյուղերի հակակշռման ու փոխադարձ զսպման ժողովրդավարական համակարգին բնորոշ մեխանիզմները։ Փաշինյանը արհեստական ճգնաժամ հորինեց, թե խորհրդարանի այն ժամանակվա համամասնության պատճառով երկիր ներդրումներ չեն գալիս, ուստի խորհրդարանական նոր ընտրություններ են անհրաժեշտ, ու այդպես էլ 2018 թվականի դեկտեմբերին արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ պարտադրեց։

Բայց ընտրություններից շատ չանցած պարզվեց, որ հիմա էլ դատական համակարգում «ճգնաժամ» կա, ու քանի որ դատարանները օրենքի տառին համապատասխան, ինքնուրույն վճիռներ կարող էին ընդունել, այլ ոչ թե կատարել իր քմահաճույքները, Փաշինյանը ժողովրդին կոչ արեց շրջափակել դատարանները՝ խաթարելով վերջիններիս աշխատանքը։ Իսկ հետո, որպես իրավիճակի լուծում, դատարաններին կախյալ կարգավիճակում տեսնելու համար Փաշինյանը ներկայացրեց, այսպես կոչված, վեթթինգի օրակարգը։ Սակայն դատական համակարգի վրա ճնշումները սրանով չսահմանափակվեցին։ Այս անգամ իշխանությունների, իսկ ավելի ստույգ՝ մեկ անձի «տեսադաշտում հայտնվեց» Սահմանադրական դատարանի ինքնուրույնությունը, և հեռահար նպատակներով ՍԴ-ին իրենց խամաճիկը դարձնելու համար իշխանությունները սկսեցին տարածել այն մտացածին տեսակետը, թե ՍԴ-ում ճգնաժամ է։

Արդյունքում, ՍԴ նախագահին ու որոշ դատավորների փոխելու իրենց սևեռուն իղձերի ի կատար ածմանը միտված իրենց քայլերով իշխանություններն իրական ճգնաժամի հասցրին իրավիճակը՝ դատավորների վրա բազմապիսի ճնշման միջոցներ կիրառելով և իրավական առումով խնդրահարույց նախագծեր ընդունելով։ Սրանք միայն մի քանի օրինակներ են, դրանց շարքը կարելի է անվերջ շարունակել: Եվ այս գործելաոճը շարունակվում է նաև հիմա: Փաշինյանի պատճառով մեզ պարտադրված պատերազմում նույն Փաշինյանի պատճառով պարտությունից հետո ստեղծված ներքաղաքական ճգնաժամը կարգավորելու անվան տակ Փաշինյանն արտահերթ ընտրությունների թեման դաշտ նետեց՝ դրանով նպատակ հետապնդելով միայն ժամանակ շահել իր պաշտոնավարումը երկարացնելու համար, ինչն էլ ավելի խոր ներքաղաքական կրիզիսի առաջացման պատճառ է դառնում։

Դրան գումարվեց նաև բանակում ստեղծված ճգնաժամային իրադրությունը, երբ վարչապետի պաշտոնին կառչած անձն իր անհասկանալի քայլերով նախ՝ հարուցեց զինվորականների դժգոհությունը, ապա իրավիճակի կարգավորմանն ուղղված քայլերի փոխարեն, փորձեց ավելի խճճել իրադրությունը, ամեն կերպ ազատվել ԳՇ պետից ու իրական քաոս ստեղծեց, այսինքն՝ փաստացի հասավ իր նպատակին։ Այսպիսի քայլերի ամբողջության արդյունքում է, որ պետական համակարգի աշխատանքն այսօր խաթարված է գրեթե բոլոր ուղղություններով՝ երկրի կառավարումից մինչև առանձին գերատեսչությունների գործունեություն։ 

Բայց իր իշխանության փաստացի պահպանմամբ արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունը, որի թեման կրկին ամբողջ ուժով առաջ է տանում Փաշինյանը, այս իրավիճակում ոչ թե խնդիրների հանգուցալուծման տարբերակ է, այլ արդեն պետության մակարդակով նոր ճգնաժամ առաջացնելու եղանակ։ Մի խոսքով, մարդն առաջնորդվում է բացառապես մեկ սկզբունքով՝ ինչքան վատ, այնքան լավ: Լավ, իհարկե, միայն իր համար: Իսկ երկիրն ու ժողովուրդը կարևոր չեն...»:

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: