Այսօր Բաքվին հանձնվածները ռազմագերի չէին, նրանք մարդասպաններ էին

2014 թվականի հունիսին անչափահաս հայ երեխային առևանգած և հոշոտած, զինվորական չհանդիսացող հայ տղամարդուն սպանած, հայ կնոջը հրազենային վնասվածքներ պատճառած ադրբեջանցիներ՝ Դիլհամ Ասկերովն ու Շահվազ Գուլիևը միջազգային որևէ փաստաթղթի հիման վրա չեն կարող հանդիսանալ ռազմագերի։ Նման հայտարարությամբ է հանդես եկել իրավաբան Գոհար Մելոյանը։

Նրա գրառման մեջ ասվում է.

«Նրանք ազգային պատկանելության հիմքով առանձնապես ծանր հանցագործություններ կատարած ՄԱՐԴԱՍՊԱՆՆԵՐ են, որոնց այսօրվա արտահանձման իրավական ընթացակարգը և հիմքերը պետք է դառնան մանրամասն քննության առարկա։

Նշված ՄԱՐԴԱՍՊԱՆՆԵՐԻ նկատմամբ «ռազմագերի» տերմինի կիրառումն անարգանք է նրանց կողմից սպանված հայ երեխայի և հայ տղամարդու հիշողության նկատմամբ։
Խնդրում եմ զանգվածային լրատվության միջոցներին նշված անձանց որևէ կերպ չներկայացնել որպես ՌԱԶՄԱԳԵՐԻ։

Նույն կերպ ռազմագերի կարող է համարվել քնած հայ սպային գլխատած Ռամիլ Սաֆարովը։
Իսկ գերագույն Դավաճանը թող շարունակի պիտակավորել իր արդարացի ցասումն արտահայտող հայ ազգին՝ անարձագանք թողնելով Ալիեւի վիրավորանքները, եւ ի կատար ածելով այդ ստահակի պահանջները»։

Նշենք, որ քիչ առաջ հայտնի դարձավ, որ ադրբեջանցի դիվերսանտներ Դիլհամ Ասկերովն ու Շահբազ Գուլիևն արդեն Բաքվում են: Հարկ է նշել, որ նրանք ոչ թե պատերազմական գործողությունների արդյունքում գերեվարվածներ էին, այլ՝ մարդասպանության և մանկասպանության համար դատապարտված քրեական հանցագործներ և միջազգային որևէ փաստաթղթով ռազմագերի չեն: Նրանք ԼՂՀ ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանի կողմից դատապարտվել էին համապատասխանաբար ցմահ և 22 տարվա ազատազրկման:

Այս երկուսը հանցավոր խմբով 2014 թվականի հունիսին անօրինական հատել էին ԼՂՀ պետական սահմանը, առևանգել և սպանել էին անչափահաս Սմբատ Մեխակի Ցականյանին, ինչպես նաև նույն հանցավոր խմբով կյանքիզ զրկել էին Երեւան քաղաքի Ա. Սարգսյան փողոցի թիվ 6 շենքի բնակիչ, 1971թ. ծնված Սարգիս Սամվելի Աբրահամյանին, իսկ ՀՀ Կոտայքի մարզի Ձորաղբյուր գյուղի բնակչուհի, 1977թ. ծնված Կարինե Արշավիրի Դավթյանին պատճառել հրազենային վնասվածքներ։