Հայտնվել ենք մի ընթացքի մեջ, որը ոչ ոք չի կառավարում․ Արմեն Գրիգորյան

ՀՅԴ Գերագույն մարմնի ֆինանսների հանձնախմբի նախագահ Արմեն Գրիգորյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է․

«Կարճ միացում:
ՀՀ Սահմանադրության 4-րդ հոդվածով սահմանված է սկզբունք, այն է պետական իշխանությունն իրականացվում է Սահմանադրությանը և օրենքներին համապատասխան՝ օրենսդիր, գործադիր և դատական իշխանությունների բաժանման ու հավասարակշռման հիման վրա: Սա թերևս ամենապարզ նախադասություններից մեկն է հայրենի Սահմանադրության մեջ: Սա ուղիղ է, առանց երկիմաստության և տողատակերի, բոլոր այն գործողությունները, որը չի տեղավորվում այս սկզբունքի մեջ հակասահմանադրական և հակաօրինական են: Հակաօրինական ճանապարհով օրինականության չես հաստատի, դա վատ նախադեպ է:
Տեղի է ունենում մի վիճակ, որ իշխանության երեք թևերը իրար խժռում են օրինականության հաստատման անվան տակ:
Ինչպես համերաշխության անվան տակ ատելություն ու պառակտում ներարկվեց հասարակության մեջ:
Ինչպես ԱԺ-ն իր բնականոն ընթացքի բերելու անվան տակ լցվեց անհասկանալի դեմքերով ու հոսանքներով:
Ինչպես կառավարության մեջ սողոսկեցին մարդիկ որոնք չունեն համակարգային մտածողություն և ունակ են միայն իրավիճակային լուծումների:
Ինչպես ժողովրդի իշխանության անվան տակ ձևավորվում է <> արատավոր պետականաքանդ մոտեցումը:
Այս շարքը հավերժ կարելի է թվարկել, մանավանդ եթե անցնենք գործողություններին, որոնց նախորդել են կտրուկ տարբերվող խոստումները:

Փաստորեն հայտնվել ենք մի ընթացքի մեջ, որը ոչ ոք չի կառավարում, ավելին ընթանում ենք անհայտ ու անորոշ ուղղությամբ կամ ոչ մի տեղ: Ի՞նչ ունենք հիմա.
Չունենք համերաշխ ու իրար նկատմամբ հանդուրժող հասարակություն, չունենք միակամ իշխանություն, չունենք զարգացման ծրագրեր, չունենք զարգացում ապահովող գործողությունների սխեմա, չունենք անհրաժեշտ կադրային բազա, չունենք արդյունքների չափման գործիքներ և այլն: Փոխարենը ունենք պոպուլիզմ և փարթի փառատոնների շարք, որոնք չունեն արդյունքներ: Հանուն որ մարզի էլ քայլեցին, մարզի վիճակը դրանից չփոխվեց, չի էլ փոխվելու, չէր էլ փոխվելու, ժամանակ էր սպանվում:

Բայց հստակ է, որ ամբողջ իշխանական վերնախավը անթաքույց լծվել է դատական համակարգը ամբողջապես տիրելու և տիրապետելու գործին: Սա իր հետ կբերի պետական ինստիտուտների վերջնական քայքայման: Հասարակություն ստիպված է լինելու առաջնորդվել ոչ թե գաղափարական ծրագրերով այլ նրան հրամցված դիլետանտ կարծիքներով: Իշխանական վերնախավում գործուն մասնակցություն ունեցող կարծիք չկա, կարծիք որը կարող է տարբերվել իրենց առաջնորդի տեսակետից: Երկրում ձևավորվում է մեկ կարծիքի համակարգ:
Դա թույլ չենք տալու, մտքներիցդ հանեք քանի շատ ուշ չի»: