Տի­կո­յի բո­ղո­քը (Իսա­հա­կյա­նի մո­տիվ­նե­րով)

Երբ բաց եղան բե­րան­նե­րը ԶԼՄա,

Տի­կոն ասաց` տեր իմ, էս ի՞նչ զու­լում ա,

«Հետ­քը» դրել մեր հե­տև­ից գյուլ­լում ա,

Ո՜նց են առել հոտն անն­ման Կիպ­րո­սի:

Աշո­տը թե` գրող­նե­րից բեր յան տանք,

Սամ­վե­լը բա` իմ «Բենթ­լի­ով» որ ման տանք,

Տա­նենք, թա­քուն ըռեխ­նե­րը մի բան տանք,

Գու­ցե հա­վետ փակ­վի՞ թե­ման Կիպ­րո­սի:

- Մենք  չենք թող­նի օֆ­շո­րը քեզ կոր­ծա­նի,

Աղ­վա­նը գա, բռնի վրեդ գործ անի,-

Ասավ Տի­կո­յի մար­մի­նը գոր­ծա­դիր,

Կպավ գոր­ծին սրբա­գործ­ման Կիպ­րո­սի:

Մո­լոր­վել եմ, հին ու նո­րին ծա­նոթ չեմ,

Սաղ խառ­նե­ցիք. թաց ու չո­րին ծա­նոթ չեմ,

Տի­կոն  եմ, հա, բայց օֆ­շո­րին ծա­նոթ չեմ,

Սերժ, վայ­թե դու փա­կես թե­ման Կիպ­րո­սի:

Լև­ոն ՍԱՐԳՍՅԱՆ