կարևոր
0 դիտում, 9 տարի առաջ - 2015-01-14 23:11
Առանց Կատեգորիա

Սպիտակ դագաղ, սպիտակ տիկնիկ

Սպիտակ դագաղ, սպիտակ տիկնիկ

Այսօր առավոտյան ցրտին Գյումրիի Մյասնիկյան 118 տան մոտ երկու ոստիկաններ էին հերթապահում: Դարպասի դուռը կողպված էր: Դռան առաջ մի քանի սպիտակ մեխակներ էին ու սպիտակ տիկնիկ: Դա հավանաբար ինչ-որ մեկը բերել էր երկու տարեկան Հասմիկի համար:

 

Գյումրիի Սուրբ Նշան եկեղեցում դրված էին վեց դագաղներ՝ հինգ մեծ սևագույն, ևս մեկ հատ փոքրիկ, սպիտակ գույնի: Դա ավելի շատ նման էր օրորոցի:

 

Այդ սպիտակի մեջ՝ եկեղեցու ցրտին, պառկած էր երկու տարեկան Հասմիկը:

 

Ապա, ըստ հաջորդականության, եկեղեցու պատից պատ շարված մյուս դագաղներում պառկած էին 2-ամյա Հասմիկի մայրը, ապա հայրը, ապա հորաքույրը, ապա տատը՝ էլի Հասմիկ Ավետիսյան, ապա պապը:

 

Մենք ողջ օրը անց կացրինք Գյումրիում՝ մարդիկ, լաց, տղամարդու լաց, դագաղներ, ցույց, 102-րդ ռազմակայան, ռուսկի պիդառաց: Վաղը այդ վեց դագաղները, որոնցից մեկը ավելի շատ սպիտակ օրորոցի էր նման, պիտի դրվեն սառած հողի մեջ: Այս երկու օրերի մասին ես հավանաբար մի բան կգրեմ:

 

Քիչ առաջ՝ տունդարձին, լսում եմ, որ մեր պատգամավորներից, պետական այրերից ոմանք կոչ են անում չսրել հայ-ռուսական հարաբերությունները և նման բաներ:

 

Այս սարսափելի ոճիրը ցույց տվեց կրկին, որ հայ քաղաքական միտքն ու էլիտան հիվանդ է ռուսասիրությամբ և հիվանդ է անբուժելիորեն: Ու այդ հիվանդությամբ նրանք ողջ Հայաստանն են վարակել:

 

Այս սարսափելի ոճիրը մեկ անգամ ևս ապացուցեց, որ հայերի ստրկամտությունը, որ վերծանում են հայ-ռուս բարեկամություն եզրույթով, անխախտ է:

 

Գրառումը՝ Թաթուլ Հակոբյանի ֆեյսբուքյան էջից