Սահմանադրության օրվա խորապատկերում. Գ. Դանիելյանի մտորումներն անցյալի խորքից

«Սահմանադրության օրվա խորապատկերում

 

Մի շարք նորամուծություններ, օրինակ՝ Հատուկ քննչական ծառայությունը, Արդարադատության ակադեմիան, Իրավաբանական անձանց գրանցման կենտրոնական համակարգը և այլն, անձամբ իմ մտահղացման արդյունքներն են։ Նաև շատ այլ ծրագրեր (օրինակ, բնակչության սպասարկման «Միասնական մեկ պատուհան»֊ի, «Արտադրական խեղման» արդյունքում հաշմանդամների համար ապահովագրական հիմնադրամի ինստիտուտները) անիրագործելի մնացին՝ հոգ չէ։ Ընդ որում, Արդարադատության ակադեմիայի շենքը կառուցվել է իմ օրոք, նույնիսկ նախագիծը աշխատանքային կարգով քննարկել եմ արվեստի մարդկանց հետ։ Հիմա ինձ ընկերներս հաճախ են հարցնում, թե ինչո՞ւ եմ, կարծես, վերանայել իմ մոտեցումները, օրինակ՝ ինչո՞ւ եմ արդեն առաջ քաշում միասնական քննչական մարմնի գաղափարը։ Իրականում ոչ թե վերանայում եմ, թեպետ՝ երբեք չեմ ղեկավարվել իբր անսխալականության մարմաջով, այլ ցանկանում եմ, որ բոլոր այն պատասխանատուները, որոնք կամա, թե ակամա բարեփոխումների ակունքներում են, ընկալեն մի առանցքային մեկնակետ՝ ցանկացած գերազանց գաղափար չի կարելի լիարժեք կյանքի կոչել՝ առանց նախապատրաստական, էվոլյուցիոն փուլերի։ Երբեմն հրապուրվում եք արտասահմանյան որևէ ինստիտուտով, ձգտում անհապաղ այն «յուրացնել», բայց անտեսում եք, որ դրանք մի օրում չեն ձևավորվել, այլ անցել են բարդ ճանապարհ, հաղթահարել խոչընդոտներ։ Հիշեք, միջազգային փորձը ձեզ պատրաստի դեղատոմսեր երբեք չի փոխանցի, իսկ միջազգային փորձագետները, որոնք մեծամասամբ քաղաքականացված են ու, որպես կանոն, միջակություններ, ձգտում են ինչ֊որ բան հապճեպ «խցկել», այնուհետև՝ վերադասին հաշվետվություններ ու զեկույցներ ներկայացնելով՝ «պարգևավճարներ» կորզել։

 

Հ.Գ. Սահմանադրության անփոփոխելի 2-րդ հոդվածն ընկալեք ընդամենը որպես խորհրդային իրավագիտակցության իներցիոն հետագիծ (ինքս կոչ կանեի հարմար առիթի դեպքում, վերջապես, հրաժարվել այդ բոլշևիկյան լոզունգից), ոչ թե այն դիտարկել պերմանենտ չարաշահման հարմար նյութ ...»: